จากนั้นธามไทและเจนลดาก็ส่งแบมบี้นั้นเลือกซื้อของขวัญให้กับอาจารย์คิม...โดยที่ธามไทนั้นทำหน้าเซ็งมาตลอดทาง จนเจนลดาเห็นแล้วก็อดที่จะสงสารเขาไม่ได้ พอแบมบี้ไปเลือกของเธอก็เอ่ยพูดกับเขาทันที
“อย่าทำหน้าเศร้าแบบนี้สิคะพี่ธาม...ยังไงวันนี้เราก็สนุกด้วยกันแล้วนะคะ ไว้เรามาต่อกันตอนที่พี่ชนะรอบต่อไปนี้ก็ได้นิคะ...” เจนลดาเอามือโอบกอดเขาแล้วพูดด้วยสีหน้าออดอ้อน
“แต่อีกตั้งสามวันเลยนะเจด้า...ถ้ารู้แบบนี้นะ พี่จะจับเรานอนกกอยู่ในห้องไม่ออกมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ดูสิ ซวยจริงๆ กว่าจะมีเวลาอยู่ด้วยกันก็ดันมามีอุปสรรค” ธามไทบ่นไป
“งั้นเอาแบบนี้ไหมคะ เราเปิดห้องพักอีกห้องแล้วไปนอนด้วยกัน...” เจนลดาพูดเสนอไปแล้วยิ้มให้เขาไป
“จริงสิ ทำไมพี่คิดไม่ได้นะ ฉลาดมาเจด้า....โอเค งั้นเดี๋ยวพี่จะเปิดห้องให้เรานอนด้วยกันคืนนี้...” ธามไทพูดด้วยรอยยิ้มอย่างสดใสขึ้นมาทันที เมื่อเขายังพอที่จะมีโอกาสได้นอนกับเจนลดาอยู่
