“ไวต์ไม่อยากทำพี่อารมณ์เสียนี่คะ”
“มานี่มา” แขนแข็งแกร่งตวัดฉันเข้าหาก่อนยกตัวฉันให้นั่งเกยบนตักอุ่นนุ่ม “พี่อยากให้หนูผ่อนคลายกว่านี้นะ เป็นตัวของตัวเองเถอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หนูจะโกรธจะเกลียดพี่ พี่ก็จะอยู่กับหนูตรงนี้เสมอ”
คนบ้า… จู่ ๆ มาพูดเหมือนสารภาพรัก ทั้งที่เมื่อเช้าเพิ่งพูดไปแท้ ๆ
เขินอ่ะ แก้มร้อนตัวร้อนไปหมดแล้ว เขาพกเตาปฏิกรณ์ตลอดเวลาหรือเปล่านะ ทำไมเวลาอยู่ใกล้ เลือดในกายฉันถึงได้สูบฉีดรุนแรง พาลทำให้ระบบร่างกายรวนร้อนไปหมดเเบบนี้
“ไวต์…”
เสียงเรียกฟังดูก้องกังวาลราวกับเสียงจากนกเบลเบิร์ดเรียกความสนใจจากฉัน หัวใจเหมือนหยุดเต้นไปชั่วขณะตอนเงยหน้ามองสบตาลุ่มลึกสีอ่อน สมองฉันพร่าเบลอ พลันหูดับไปครู่หนึ่ง ปากสวยกำลังขยับพูด แต่ทำไมฉันถึงไม่ได้ยินอะไรกันนะ
“จ้องกันขนาดนี้ จับพี่กินเลยดีไหม”
“อะ ขอโทษค่ะ ไวต์แค่ชอบตอนมองคนหล่อใกล้ ๆ”
“ไม่มีข้อโต้แย้งเลยแฮะ คนหล่อนี
