เขาไม่สนใจฉันหรอก ดีไม่ดีตอนนี้คงขลุกอยู่กับพี่บลู รำลึกความหลังกันสองคนที่ไหนสักที่แน่ คิดแล้วเจ็บใจ
“ถ้าห่วงก็ไปด้วยกัน สัญญาว่าจะไม่เมา”
“ให้มันจริงเถอะ ถึงสัปดาห์นี้จะไม่มีงาน แต่แกมีเรียนวันมะรืน อย่าให้แฮงค์ข้ามวันก็พอ”
“ค่ะแม่ รับทราบแล้วค่ะ ลูกจะไม่ดื่มจนแฮงค์ข้ามวัน สัญญา”
ตกลงกันได้ก็พากันควงแขนไปดื่มในบาร์ของพี่คนสนิทนิชา โดยฉันยังไม่แต่งหน้าแต่งตาใหม่ ไปแบบโล้น ๆ เหมือนซากศพเดินได้ ถึงจะอย่างนั้นยังได้รับความสนใจจากเพศตรงข้ามไม่น้อยอยู่ดี ฉันยังเป็นจุดเด่น แม้พยายามทำตัวมุดในซอกหลืบแค่ไหนก็ตาม
ถือว่าเป็นโชคดีที่หนีบนิชามาด้วย เธอทำหน้าที่กันทุกคนเข้าหา เป็นบอดีการ์ดตัวน้อย ๆ คอยให้ฉันดื่มเงียบ ๆ คนเดียวกระทั่งรู้ตัวอีกทีภาพตรงหน้าก็เริ่มยืดยานไปหมด
เมาแล้วสินะ
“ไปกันเพื่อนรัก กลับ! เมาแล้ว” การรู้ลิมิตของตัวเองนับเป็นข้อดีของฉัน เมื่อใดรู้สึกมึน ๆ เมื่อนั้นฉันจะหย
