อาการปวดหัวตุบ ๆ ในตอนเช้าตอกย้ำให้ฉันรู้ว่าไอ้ที่คิดว่าตัวเองฝันเมื่อคืนมันคือเรื่องจริง
ฉันจูบคุณบีสต์
จูบแบบล็อกคอเขาจูบเลย
ไม่น่าให้ความคิดเพียงชั่ววูบควบคุมร่างกายมากกว่าสมอง หากฉันไม่คิดปลดปล่อยความทุกข์ด้วยการดื่ม มันคงไม่ลงเอยเช่นนั้น แล้วอย่างนี้ฉันจะเอาหน้าที่ไหนไปมองเขากัน
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทักทายจากหน้าห้องทำฉันสะดุ้งเฮือก คุณบีสต์น่าจะยืนพิงประตูอยู่ เพราะฉันไม่กล้าเงยหน้าสบตา ได้แต่มองปลายเท้าเขาเท่านั้น
“ขอโทษเรื่องเมื่อคืนด้วยค่ะ คุณบีสต์จะแจ้งจับไวต์ก็ได้นะคะ”
ทั้งที่อยู่บ้านหลังเดียวกัน เขาให้เงินใช้ ดูแลช่วยเหลือให้ที่พัก ฉันยังมีหน้ามาขโมยของจากเขา ทำเรื่องน่าอายแล้วยังทำตัวน่าสมเพชอีก
“เรื่องที่คุณขโมยจูบผมน่ะเหรอ”
ตัวแข็งทื่อไปชั่วครู่ ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมหัวหนีความอาย
“ระ เรื่อง เรื่องที่ไวต์ขโมยเหล้าค่ะ ส่วนเรื่องจูบ…” ฉันไม่ได้ตั้งใจ อารมณ์พาไปจริง ๆ ใน
