“ว๊าว...” เธอกวาดสายตามองไปจนทั่วคฤหาสน์อย่างทึ่ง ก่อนที่หญิงสูงวัยอายุประมาณหกสิบจะเดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางนิ่งขรึมไว้ตัว ราวกับว่าเธอเป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้
“คุณคือมาลินณาใช่มั้ย?”
“อะ...อ้อ...ใช่ค่ะ ฉันคือเจ้าของชื่อที่คุณพูดถึง”
“คุณหนูรอคุณอยู่” ฉวีวรรณแจ้งให้หญิงสาวรู้ ก่อนจะยื่นผ้าปิดตาสีดำให้แก่เธอตามคำสั่งของผู้เป็นนาย “กรุณาปิดตาให้เรียบร้อยด้วยค่ะ”
“โอ้ว” เธอตกใจไม่น้อยกับการต้อนรับแขกของคนบ้านนี้ เขาหวงโลกส่วนตัวจนเกินพอดีไปแล้วจริง ๆ คิดว่าดวงตาของเธอมีชัดเตอร์กดถ่ายรูปได้อย่างนั้นหรือ “ต้องปิดตาด้วยหรือคะ?”
“ถ้าคุณอยากพบกับคุณหนู คุณจะต้องปิดตาเสียก่อน แต่ถ้าคุณยอมรับธรรมเนียมของเราไม่ได้ ก็เชิญคุณหันหลังออกไปได้เลยค่ะ” คำพูดเด็ดขาดของหัวหน้าแม่บ้าน ทำให้เธอจำต้องรับผ้าปิดตามาจัดการตัวเองโดยไม่รอรี เธอไม่ควรทิ้งโอกาสครั้งที่สองไปเพียงเพราะเงื่อนไขประหลาดนี่
“เรียบ
