เขาประคองหล่อนขึ้นมานั่ง เมื่อเห็นน้ำตาของหญิงสาวไหลริน ทศวรรษลนลานมือสั่น ไม่คิดว่าตนเองจะทำรุนแรงและเกินเลยกับผู้หญิงที่เขารักแบบนี้
แต่แล้วในจังหวะนั้นเอง ทศวรรษกลับรู้สึกเหมือนตัวเองโดนกระชากเต็มแรงจนหลุดจากการะบุหนิง ก่อนจะโดนเหวี่ยงไปอีกทางในเวลาไม่กี่วินาที พร้อมกับเสียงกราดเกรี้ยวของผู้มาใหม่ก็ดังลั่น
“แกนั่นแหละปล่อยแก้วซะ! ไอ้แมวขโมย!”
สิ้นเสียงนั้น ทศวรรษก็เงยหน้าขึ้นมองคีธที่ยืนจังก้าชี้หน้าตนเองด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราด
ทศวรรษรีบลุกขึ้นยืน ปัดมือคีธที่ชี้หน้าตนเองให้พ้นๆ ก่อนจะตะคอกใส่อีกฝ่ายกลีบ
“คนที่มันเป็นแมวขโมยคือแกต่างหากแมคไกวร์! แกแย่งแก้วไปจากฉัน! ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันฝันเอาไว้พังทลาย!”
“แก้วเป็นของฉัน” คีธเลือดขึ้นหน้า ไอ้ตี๋นี่มันเกาะแกะคนของเขาไม่ปล่อยจริงๆ ! “เป็นของคนของฉัน” คีธย้ำก่อนจะลอยหน้าเยาะหยันอีกฝ่าย “มันก็ช่วยไม่ได้ที่แกอยากจะช้าเอง”
“แก..!” ทศ
