“แก้วจ๊ะ... แก้วฟื้นซะทีสิ” ทศวรรษลูบผมหญิงสาว เห็นซีกหน้าหล่อนเริ่มบวมเพราะฤทธิ์หมัดของตัวเองก็ยิ่งรู้สึกผิด คีธหันไปมองตาขวาง จะเข้าไปลากคอมันออกมาห่างๆ ดอกแก้วของเขา แต่แมทธิวก็ดึงห้ามเอาไว้ คีธจึงได้แต่ตะโกนห้ามเสียงดัง
“แกถอยไปห่างๆ เลย อย่ามาเข้าใกล้แก้วของฉัน”
“แกนั่นแหละไอ้แมวขโมย”
ทศวรรษที่นั่งไม่ห่างจากการะบุหนิงหันไปตะโกนใส่คีธดังลั่นไม่แพ้กัน
แล้วสองหนุ่มก็เอาแต่ทุ่มเถียงกันจนลืมคนเจ็บ เมื่อการะบุหนิงฟื้นขึ้นมา เสียงแรกที่ดังลอยเข้าหูคือเสียงที่พวกเขาทั้งคู่ทะเลาะกันอีกแล้ว หล่อนถอนใจยาว ก่อนจะค่อยๆ พูดห้ามพวกเขา พร้อมกับพยายามลุกขึ้นนั่ง
“เลิกเถียงกันซะทีเถอะค่ะ...”
“แก้ว!”
ทั้งคู่หยุดเถียงกันทันที ต่างถลันเข้ามาอยู่ข้างกายหญิงสาวกันอีกครั้ง และพยายามผลักดันให้อีกฝ่ายถอยห่างออกไป แต่ก็ไม่มีใครยอมใคร จนการะบุหนิงต้องถอนหายใจยาวด้วยความเหนื่อยหน่ายอีกรอบ หล่อนเจ็บร้าวไปทั
