ตีตราเสน่หา

ตอนที่24

ทว่านางชลได้ฟังคำปลอบโยนของดอกแก้วถึงกับสงสารจนน้ำตาคลอหน่วย

“โถ...แม่คุณของยาย นังบัวนั่นแหละมันโง่...ไม่สำนึกเลยว่าที่มันไม่ตกงานอยู่ทุกวันนี้เป็นเพราะใคร”

จบคำพูดของนางชล การะบุหนิงได้แต่หน้าหมองลง เอ่ยปลอบผู้สูงวัยอยู่หลายประโยค ก่อนจะตัดสินใจขึ้นไปหาคุณหญิงการะเกดที่ตึกใหญ่ตามคำบอกของบัวตั้งแต่แรกด้วยอาการหนักใจ

ไม่รู้ว่าคุณหญิงการะเกดจะทำโทษอะไรหล่อนอีก การะบุหนิงได้แต่นึกอย่างเป็นกังวล

พอการะบุหนิงเดินขึ้นมาบนตึกใหญ่เท่านั้นแหละ หล่อนก็พบว่าคุณหญิงการะเกดกำลังนั่งรอหล่อนด้วยสีหน้าถมึงทึง ดวงตาคมกริบของคุณหญิงปรายตามองหล่อนราวกับจะทะลุไปทั้งตัว การะบุหนิงสั่นน้อยๆ ด้วยความกลัวกับสายตาของแม่เลี้ยง

“ไปไหนมา” คุณหญิงการะเกดถามเมื่ออีกฝ่ายนั่งพับเพียบบนพื้นพรมเรียบร้อย

“แก้วไปธุระมาค่ะ”

แม้จะขอคุณหญิงกาหลงแล้วว่าหล่อนต้องการทำงาน ทว่าเวลานี้การะบุหนิงก็ไม่กล้าเสี่ยงที่จะบอกคุณหญิงการะเกดให้ทราบถึงธุระของหล่อนที่ว่านั้นคือการไปสมัครงาน

น่าแปลก...คราวนี้คุณหญิงการะเกดไม่พูดตำหนิอะไรสักคำ หญิงวัยกลางคนที่ยังคงเค้าความงามนั้นลุกขึ้นยืน เชิดหน้าขึ้นน้อยๆ แล้วปรายหางตามองคนที่ก้มหน้าพับเพียบเรียบร้อยกับพื้นพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า

“ตามฉันมาแม่ดอกแก้ว เธอทำให้ฉันเสียเวลามามากพอแล้ว”

“ไปไหนคะคุณหญิง” ดอกแก้วถามด้วยความรู้สึกสงสัย ทำให้คุณหญิงการะเกดถอนหายใจราวกับเบื่อหน่ายในความไม่รู้ของลูกเลี้ยงสาว

“ก็จะพาเธอไปแต่งตัวน่ะสิ คืนนี้มีงานเลี้ยงและมิสเตอร์แมคไกวร์ต้องการพบเธอ ฉันเลยต้องจับเธอแปลงโฉมเสียใหม่...” พูดมาถึงตรงนี้คุณหญิงการะเกดก็เหยียมยิ้มเยาะพร้อมสีหน้าดูหมิ่น “...แล้วก็กำจัดกำพืดต่ำๆ จากสายเลือดของแม่เธอออกไปให้หมด ลุกขึ้นซะ แล้วอย่าซักไซ้อะไรให้มากนัก เธอทำฉันเสียเวลามามากพอแล้ว”

จบคำพูดบาดใจคนฟังคุณหญิงการะเกดก็เดินนำไปทันที ทิ้งให้การะบุหนิงกำมือแน่น น้ำตาปริ่มขอบตาด้วยความเจ็บใจกับคำพูดกระทบ

กระเทียบของคุณหญิงการะเกด

ถ้ากำพืดหล่อนต่ำนัก...แล้วจะมายุ่งกับหล่อนทำไมกัน!

โรงแรมเดอ มาเรียน่า

การะบุหนิงก้าวเดินตามหลังคุณหญิงการะเกดเข้าไปในงานเลี้ยงสมาคมอะไรสักงานนั้นด้วยทีท่าประหม่าและเขินอายอย่างเห็นได้ชัด และนั่นทำให้จังหวะการก้าวเดินของหล่อนติดขัด ยิ่งรองเท้าส้นสูงแหลมปรี๊ดที่ทำให้หล่อนทรงตัวไม่ค่อยจะอยู่แล้ว สายตาของผู้คนในงานที่จับจ้องมองหล่อนด้วยความสนใจก็ทำให้การะบุหนิงแทบจะสะดุดพื้นพรมเสียหลายครั้ง ดีที่มีสายตาเฉียบคมของคุณหญิงการะเกดที่ปรายตามองดุๆ ทำให้หล่อนพอจะระงับอารมณ์ เลิกสนใจสิ่งรอบกายได้บ้าง ทำให้มีเวลามาสนใจแต่ตัวเองและการก้าวเดินมากกว่า

ก่อนหน้าจะมางานเลี้ยงนี้นั้น ในขณะที่ต้องตามคุณหญิงขึ้นไปแต่งตัว การะบุหนิงก็อดไม่ได้ที่จะถามคุณหญิงด้วยความสงสัยว่าจะพาหล่อนไปที่ใดกัน จึงได้บังคับพาหล่อนมาแปลงโฉมเช่นนี้ และคำตอบที่ได้ก็ทำให้คนฟังเช่นหล่อนแทบจะลืมหายใจ ดวงหน้าซีดเผือดเพราะไม่คิดว่าเรื่องราวนั้นจะดำเนินมารวดเร็วถึงขั้นนี้

“ฉันจะพาเธอไปออกงานที่โรงแรมของเรา เย็นนี้มีงานของสมาคม...” คนพูดเอ่ยชื่อสมาคมชื่อดังที่ขึ้นชื่อว่าเป็นงานของเหล่าไฮโซคนดัง “...และที่นั่นคือสถานที่นัดเจอของเธอและมิสเตอร์แมคไกวร์”

“คุณหญิงคะ แก้วว่าเจอกันธรรมดาก็ได้นะคะ ไม่เห็นจำเป็นต้องไปงานเลี้ยงหรูหรานั่นเลย แก้วไม่เคยไป แก้วกลัวทำคุณหญิงขายหน้า” หญิงสาวแย้ง ทว่าคนฟังกลับยิ้มเยาะความหวังดีของหล่อนเสียอย่างนั้น

“ยังดีนะแม่ดอกแก้วที่เธอยังรู้ว่าจะทำฉันขายหน้า ฉันถึงเรียกหาตัวเธอแต่เช้ายังไงล่ะเพื่อให้มาเรียนมารยาทขั้นพื้นฐานเสียก่อน” คุณหญิงแจกแจงตอบเสียงขุ่น “ซึ่งฉันหวังว่าการสอนครั้งนี้เธอจะจดจำไว้ให้มากที่สุด จำเอาไว้ล่ะว่าอย่าทำให้ฉันขายหน้า”

“แต่แก้วว่า...แก้วไปงานนี้ไม่เหมาะนะคะ คุณหญิงจะให้แก้วไปในฐานะอะไร”