แดนตะวันกอดรัดร่างน้อยแนบอก เขาเบียดกายเข้าหา แนบใบหน้ากับแก้มสาวชื้นเหงื่ออย่างแสนรัก ปากร้อนบรรจงจูบแก้มสาวซ้ำๆ ด้วยความเสน่หา
“เหนื่อยจัง” คนที่ทิ้งตัวลงนอนคว่ำหน้าบ่นอุบ
แดนตะวันตวัดลิ้นเลียเม็ดเหงื่อที่ผุดพรายขึ้นเต็มแผ่นหลังเนียนละเอียด เธอครางหงุงหงิงเหมือนลูกแมว ซุกหน้าหาหมอน หอบระรวยอยู่อีกครู่หนึ่ง ก่อนจะพลิกร่างมาหา
“เฮียจ๋า... อุ้มอัญไปอาบน้ำหน่อย ขาสั่นเดินไม่ไหว” เธอออดอ้อนน่ารัก ยกแขนขึ้นข้างตัว แดนตะวันจุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยงอย่างมันเขี้ยว จัดการตวัดอุ้มร่างเธอขึ้นสู่อ้อมแขนพาไปอาบน้ำ เสียงหัวเราะในห้องน้ำค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นเสียงคราง ก่อนที่จะเงียบลงด้วยความสุขสมอีกครั้ง
ร่างสูงของแดนตะวันที่เดินลงมาพร้อมกับอัญชัญทำให้สุริยันต์เงยหน้าขึ้นมอง สีหน้าของเขาเคร่งเครียดบ่งบอกว่าอารมณ์ไม่ปกตินัก
“สวัสดีครับเฮีย”
“ฟัดกันสมใจแล้วสิ เดินสะโหลสะเหลลงมาเชียว” แดนตะวันลูบท้ายทอย
