“ตามยังไงก็ไม่มีวันยิงได้ เฮียเปลี่ยนรถบ่อย บางทีให้ลูกน้องขับออกไปก่อน แล้วค่อยตาม บอกว่าจะไปเวลานั้นก็ไปอีกเวลา ไม่มีใครทำอะไรเฮียได้หรอก คนสนิทของเฮียเท่านั้นที่รู้ว่าเฮียจะไปไหน แต่นี่มันยิงจนรถตกเขาได้ ไม่ใช่เล่นๆ แล้วล่ะ” คนพูดหน้าเครียด แดนตะวันไปถึงที่เกิดเหตุ คุยกับตำรวจ และเรื่องราวยุ่งๆ ก็เริ่มซาลงเมื่อเขาเข้ามาช่วยบริหารงานให้พี่ชายอย่างเต็มตัว ทุกคนยอมรับในตัวแดนตะวัน จึงไม่มีใครกล้าหือ
“เฮีย...” อัญชัญเรียกคนที่นั่งครุ่นคิดเคาะนิ้วไปมากับโต๊ะอยู่ตลอดเวลา
“ว่าไง”
“อัญอยากรู้ว่าหนอนคือใคร” เธอเดินมานั่งบนตักเขา โอบรอบคอหนา สีหน้าเจ้าเล่ห์
“จะทำยังไง” เขาเอ่ยถามคนบนตัก มือหนาประคองบั้นท้ายงอนงามเอาไว้
“ไม่เห็นจะยากเลยเฮีย เอาหูมาสิ” เธอกระซิบที่ริมหูของแดนตะวัน เขาโยกศีรษะของเธอไปมา ก่อนจะหัวเราะ แผนเด็กๆ ของเธอ บางทีก็อาจจะใช้ได้ผล
“แผนของอัญเป็นไงบ้าง”
“ฉลาด”
“คนขอ
