ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ใคร"
"ภาเองจ้ะคุณนาย พอดีนายหัวให้มาตามจ้ะรออยู่ข้างล่าง"
"ได้ๆ เดี๋ยวตามลงไป"
"จ้ะคุณนาย"
เขมิกาเร่งมือกับงานตรงหน้าก่อนจะรีบลงไปด้านล่าง
"มีอะไรหรือเปล่าคุณ"
"ฉันจะเข้าตัวจังหวัดน่ะ อยากไปด้วยไหม"
"คุณไปทำอะไร?"
"ไปธุระเรื่องที่ดินน่ะ"
"แล้วจะให้ฉันไปด้วยทำไม คุณไปทำธุระนี่"
"ไปทำธุระครึ่งวันก็เสร็จแล้ว ในตัวจังหวัดมีห้างนะไม่อยากไปจริงๆ เหรอ"
"จะพาฉันเที่ยวห้างเหรอ?"
"อืม ไปไหมล่ะ"
"เลี้ยงไหมล้า"
"ตลอดชีวิตเลยก็ได้"
"งั้นก็ไปสิ"
นานเข้าทั้งสองก็เริ่มสนิทกัน เริ่มเปิดใจให้กันมากขึ้น เขมิกาเริ่มเป็นคนที่พูดเยอะขึ้นเวลาอยู่กับเขาแม้กระทั่งสองต่อสอง และนั่นก็ทำให้เขารู้ว่าเธอเองก็มีมุมร่าเริงเหมือนกันแต่น้อยนักที่เธอจะแสดงออกต่อหน้าใครๆ
“จะรออยู่ที่รถหรือจะไปด้วยกัน”
“รอที่รถดีกว่า ฉันไม่อยากเข้าไป มันอึดอัด”
“โอเค งั้นถ้าเสร็จแล้วจะรีบออกมานะ”
“อื้ม”
เ
