“เรื่องของกู” จากนั้นยกแก้วบรั่นดีเทพรวดลงคอ
คนฟังทำหน้าอึ้ง ดวงตาเบิกโพลง พร้อมอุทานออกมา “เชี่ย แบบนี้ก็ได้เหรอวะ ทีไอ้ตรงที่กูอยากฟังก็เสือกไม่บอก หลอกให้กูค้าง ยังจะบอกว่าเรื่องของมึงอีก งั้นกูมีเรื่องที่เกี่ยวกับหมออลินที่รู้มา แต่กูไม่บอกมึงดีกว่า ไอ้วิต”
ปราการเห็นความสงสัยใครรู้ในแววตาเพื่อนก็ยิ้มเจ้าเล่ห์บ้าง รอให้อีกฝ่ายเปิดปากถาม และก็แค่ชั่วอึดใจ ธาวิตก็โพล่งออกมาอย่างร้อนรน
“มึงรู้อะไรมาเกี่ยวกับอลิน บอกกูมา” ก็ไม่รู้ทำไม อะไรที่เกี่ยวกับอลิน มันชวนให้เขาอยากรู้ไปหมด
คราวนี้เป็นฝ่ายปราการที่ถือไพ่เหนือกว่าบ้าง ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม ยกแขนล่ำขึ้นกอดอกแล้วเบนสายตาไปอีกทางหาเป้าหมาย
“ก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่า...”
ดวงตาคมเพ่งมองไปที่ด้านซ้ายมือซึ่งนั่งเปียโนสาวสวยลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ที่เพิ่งเข้ามา เธอกำลังเริ่มบรรเลงเพลงคลาสสิกอยู่ชั่วครู่ แล้วละสายตาจากนักเปียโนสาวสวยมายังหน้าหล่อๆ
