เห็นธาวิตบอกแล้วเงียบนิ่งไป อลินจึงคิดว่า ช่วงนี้ งานเธอยุ่งเลยไม่ค่อยมีเวลาออกกำลังกาย น้ำหนักตัวอาจเพิ่ม แล้วตัวเธอที่ไปกดทับเขาไว้จนทำให้เกิดอาการหน้ามืด ด้วยอาชีพที่มักจะเป็นห่วงเป็นใยสุขภาพคนอื่นเสมอ หญิงสาวจึงรีบถามอาการ
“พูดแบบนี้ คุณหมายความว่า น้ำหนักฉันไปกดทับจนคุณรู้สึกหน้ามืดเลยเหรอคะ เดี๋ยวฉันไปหยิบแอมโมเนียมาให้”
อลินพูดจบก็ดันตัวขึ้นจะลุกออกไป แต่ธาวิตไม่ยอมปล่อย แล้วเลิกคิ้วสูงกวนๆ
“ใช่ครับ ผมกำลังหน้ามืด แต่ที่หน้ามืดก็เพราะผมเริ่มอยากปล้ำคุณคืนบ้าง”
ใบหน้าสวยร้อนผ่าว ดวงตากลมโตฉายภาพเขาเลียริมฝีปากช้าๆ ขณะจ้องหน้าเธอ อลินเลยแหวใส่เขาดังๆ แก้เขิน
“คนโรคจิต!!”
“แล้วคุณหมอ รับบำบัดอาการโรคจิตด้วยหรือเปล่าครับ ผมจะได้รีบเข้ารับการรักษา”
สองมือบางเลยไล่ทุบแผ่นอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามน่าสัมผัส “คุณตามมารังควาญฉันหรือไง” แต่กลับถูกอีกฝ่ายรวบแขนเอาไว้เสียได้
“ผมไม่ได
