วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ

บทที่ 2

เมื่อน่านฟ้าและเพื่อนๆ เรียนจบ ต่างก็แยกย้ายกันไปเติบโตตามเส้นทางที่แต่ละคนเลือก ส่วนน่านฟ้านั้น ตอนนี้เขาขับรถมาที่บ้านสวน เมื่อมาถึงก็เดินเข้าห้องของตัวเองและเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง จนผู้เป็นตาสงสัยจึงได้ไปหาหลานชายด้วยความเป็นห่วง

ก๊อก! ก๊อก!

“น่าน เป็นอะไรหรือเปล่าลูก มาถึงไม่พูดไม่จา หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ให้ตาเข้าไปได้มั้ย?” ชายชราถามออกไป

“ครับตา รอแป๊บนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยตอบคุณตาของเขาพร้อมกับลุกขึ้นจากเตียงเดินไปเปิดประตูให้ผู้เป็นตา

“เป็นอะไรล่ะ..เรา หรือว่าเรื่องไปเรียนต่อ”

“......” ชายหนุ่มส่ายหน้าเบาๆ

“งั้นแสดงว่าต้องเป็นเรื่องผู้หญิงแน่เลย” ชายชราคาดเดาจากความรู้สึก และคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน

“ผมอกหัก ตั้งแต่เริ่มเลยครับตา” น่านฟ้าไม่เคยมีเรื่องปิดบังคุณตาของเขา เพราะคุณตาเป็นที่ปรึกษาที่ดีของน่านฟ้ามาตลอด จากนั้น น่านฟ้าก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณตาฟัง น่านฟ้าไปสารภาพรักเพียงฟ้า เพราะคิดว่าหญิงสาวมีใจให้ตนเช่นกัน แต่เพียงฟ้าปฏิเสธบอกว่าคิดกับน่านฟ้าแค่เพียงเพื่อนเท่านั้น ซึ่งชายหนุ่มมารู้จากเจนจิราว่าที่จริงแล้วเพียงฟ้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วซึ่งผู้ชายคนนั้นไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เมื่อกลับมาก็จะมีการหมั้นหมายและแต่งงานกัน ส่วนที่เห็นว่าเพียงฟ้าทำเหมือนมีใจให้น่านฟ้านั้น เจนจิราก็ไม่เข้าใจเพียงฟ้าเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงทำเช่นนั้น เมื่อน่านฟ้าได้ฟังเรื่องทั้งหมดชายหนุ่มรู้สึกเสียใจมาก เพราะคิดมาตลอดว่าเพียงฟ้าไม่มีใครในใจ และการกระทำของเพียงฟ้าก็ทำให้เขารู้สึกว่าเพียงฟ้าก็ชอบพอตนเช่นกัน น่านฟ้าไม่ต้องการเศร้าให้พ่อกับแม่เห็นกลัวว่าท่านทั้งสองจะไม่สบายใจคิดว่าเขาไม่อยากไปเรียนต่อต่างประเทศ จึงได้ขับรถมาหาคุณตาที่บ้านสวน

ชายชราเมื่อได้รับรู้ว่าหลานชายเศร้าเพราะอกหักก็ได้แต่ปลอบใจ

“ไม่เป็นไรหรอกน่าน อกหักแค่นี้เรื่องเล็ก คนเรามีความรักมันก็ต้องมีสมหวัง ผิดหวัง เสียใจ เป็นเรื่องธรรมดา ผู้หญิงมีตั้งเยอะแยะ ตาเชื่อว่าน่านจะได้เจอผู้หญิงที่ดีและรักน่านจริงๆ เชื่อตานะ” ชายชราปลอบใจหลานชายและยื่นมือไปตบไหล่ของน่านฟ้าเบาๆ

“ขอบคุณครับตา ผมขอเวลาเสียใจวันนี้วันเดียว เดี๋ยวผมจะกลับมาเป็นน่านฟ้าคนเดิมครับ”

“ดีมากหลานตา เสียใจได้ แต่อย่าเสียใจนาน”

“ครับตา” ชายหนุ่มยิ้มให้คุณตาของเขา

“เดี๋ยวตาไปดูแม่อิ่มก่อนว่าทำอะไรกินตอนเย็น น่านอยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย ตาจะได้ให้แม่อิ่มทำให้”

“อะไรก็ได้ครับตา อ้อ ผมขอกับแกล้มสักสองอย่างครับ”

“ได้ๆ เดี๋ยวตาบอกแม่อิ่มให้” พูดจบชายชราก็เดินออกจากห้องไป

วันนี้เขาจะขอเสียใจเป็นวันสุดท้ายให้กับผู้หญิงที่ชื่อเพียงฟ้าที่เขาแอบหลงรักมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง วันนี้เขาจะเมาให้เต็มที่ ให้สมกับที่เสียเวลามาตั้งสี่ปี เสียดายที่เพื่อนเขาอีกสามคนไม่ว่างเพราะกำลังเตรียมตัวไปเรียนต่อต่างประเทศแต่ไม่เป็นไร..คนเดียวก็เมาได้

เวลาพลบค่ำ น่านฟ้าออกจากห้องไปดื่มแอลกอฮอล์ที่สวนหลังบ้าน ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยต้นไม้ ผลไม้ต่างๆ รวมถึงเสียงนกร้อง และเสียงสัตว์อื่นๆ นี่เขาจะไม่ได้เห็นบรรยากาศแบบนี้อีกตั้งสองปี เขาคงคิดถึงที่นี่มาก ขนาดก่อนหน้านี้เขาไม่ได้มาบ้านสวนตั้งเจ็ดปีเขายังคิดถึงอยากมาหาคุณตามากๆ แต่ติดตรงที่เขาเกลียดยัยเด็กคนนั้น ไม่อยากเจอ เขาพยายามหักห้ามใจไม่มาบ้านสวน นึกถึงยัยเด็กนั่น วันนี้แปลกแฮะ! ไม่เห็นโผล่หัวมา..สงสัยจะโกรธที่เขาไล่เธอไปตั้งแต่วันนั้น วันที่เขาพาพวกเพื่อนๆ มา แต่ก็ดีแล้วที่เธอไม่มา..เห็นหน้าแล้วรู้สึกรำคาญ

อีกฝั่งหนึ่งของรั้วบ้านที่ติดกัน หญิงสาวร่างบางกำลังชั่งใจว่าจะเปิดประตูที่เชื่อมกันระหว่างสองบ้านดีหรือไม่ เธอเห็นรถของผู้ชายใจร้ายคนนั้น เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองเพราะรู้ว่าเขาคนนั้นเกลียดเธอมาก ถึงขั้นสั่งห้ามไม่ให้เธอมาที่บ้านคุณตาของเขาอีก แต่คนอย่างลมหนาวน่ะเหรอ..จะยอมแพ้ ไม่มีทางซะหรอก คิดได้ดังนั้น หญิงสาวจึงค่อยๆ เปิดประตูแล้วก้าวขาข้ามไปยังบ้านอีกฝั่ง..

หญิงสาวเดินเลาะจากข้างบ้านตรงไปยังหลังบ้าน เนื่องจากตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม คงไม่มีใครสังเกตุเห็นหล่อนแอบเดินเข้ามา เมื่อหญิงสาวเดินมาถึงสวนหลังบ้าน เธอเห็นน่านฟ้า นั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียว

ท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นสบาย พี่น่านเป็นอะไร ทำไมดูเศร้าๆ หญิงสาวคิดในใจ เธอเดินย่องเบาๆ ไปยืนอยู่ใกล้ๆ เพื่อแอบดูชายหนุ่ม

“ทามมาย…ฟ้าต้องปฏิเสธเราด้วย เราชอบฟ้ามาตั้งแต่ปีหนึ่ง เอิ้ก!! ครายๆ ก็รู้ ทามมายฟ้าทำกับเราแบบนี้?” ชายหนุ่มรำพึงรำพันออกมา

“ที่แท้ก็อกหักนี่เอง..สมน้ำหน้า” หญิงสาวเอ่ยออกมาเบาๆ จากนั้นเธอก็ยืนฟังน่านฟ้าพร่ำเพ้อพรรณนาถึงหญิงสาวที่แอบรัก ยิ่งฟังเธอก็ยิ่งรู้สึกสงสาร แล้วทำไมเพียงฟ้าถึงไม่รับรักน่านฟ้า ทั้งๆ ที่เขาก็หล่อมาก รวยมาก และเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ คนหนึ่ง เขาไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้ คบผู้หญิงไปทั่ว เขานิสัยดีกับทุกคน ยกเว้นเธอที่เขาเกลียด ตอนนั้นเพียงฟ้ายังกีดกันเธออยู่เลย สร้างเรื่องให้ตัวเองเป็นคนดี และเธอก็กลายเป็นคนเลวในสายตาของน่านฟ้า

จวบจนเวลาประมาณห้าทุ่ม ชายหนุ่มนั่งดื่มจนเมาไม่ได้สติ จู่ๆ ก็ฟุบหลับไปที่โต๊ะที่เต็มไปด้วยจานกับแกล้ม ขวดเหล้ายี่ห้อดัง ถังใส่น้ำแข็ง และแก้วเหล้า ลมหนาวเกรงว่าชายหนุ่มจะเกิดอันตรายถ้ามือไปโดนข้าวของที่วางอยู่บนโต๊ะ หญิงสาวจึงค่อยๆ เดินออกมา เธอสะกิดที่ไหล่ของชายหนุ่มเบาๆ

“พี่น่าน..พี่น่าน”

“…..”

“น่านคราย…เอิ้ก!!” ชายหนุ่มถามออกไปเพราะเหมือนได้ยินเสียงแว่วเรียกชื่อของตน

“หนาวเอง…พี่น่าน ทำไมถึงเมาได้ขนาดนี้ล่ะ เฮ้อ!” หญิงสาวถอนหายใจออกมา

“หนาวหนาย ไม่รู้จัก” สิ้นเสียงของชายหนุ่ม ลมหนาวรู้สึกวูบในช่องท้อง นี่เขาจำเธอไม่ได้จริงๆ เหรอ เธอไม่เคยอยู่ในความทรงจำของเขาเลยใช่มั้ย?

“เดี๋ยวหนาวพาไปส่งที่ห้อง ไปพี่น่านลุกไหวมั้ย?” หญิงสาวอาสาพาชายหนุ่มไปส่งที่ห้อง ครั้นจะปล่อยไว้อย่างนี้ก็กระไรอยู่กลัวว่ายุงจะหามดึกๆ แบบนี้ยุงเยอะด้วย เกิดเป็นไข้เลือดออกขึ้นมาแย่เลย

“ม่ายหวาย ม่ายหวาย” คนเมาตอบเสียงยานออกมา จากนั้นลมหนาวก็จับแขนของชายหนุ่มพาดที่ไหล่ของตนเองก่อนจะค่อยๆ พยุงชายหนุ่มให้ลุกขึ้นตาม คนอะไรตัวหนักชะมัด หญิงสาวพึมพัมออกมาเบาๆ แล้วเธอก็พาชายหนุ่มเดินไปที่ห้องอย่างทุลักทุเล ทันทีที่เปิดประตูห้องได้ เธอก็แทบจะลากชายหนุ่มไปที่เตียงเพราะตอนนี้เธอเองก็เริ่มจะหมดแรงแล้ว ทันทีที่หลังของน่านฟ้าสัมผัสกับที่นอนนุ่มๆ บนเตียงกว้าง ชายหนุ่มก็ละเมอขึ้นมาเสียงเบาๆ ลมหนาวที่ได้ยินไม่ชัดว่าเขาพูดอะไร จึงค่อยๆ ขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆ เพื่อจะเอียงหูฟัง

“ฟ้า เพียงฟ้า” ชายหนุ่มยิ้มออกมาทั้งที่หลับตาปรือ ทันใดนั้นเอง น่านฟ้าก็ลืมตาขึ้นมา จนคนตรงหน้าตกใจจะผละหนี แต่ไม่ทัน น่านฟ้าจับข้อมือของเธอไว้ และดึงร่างบางตรงหน้าล้มลงไปทับอยู่บนตัวของชายหนุ่ม ตอนนี้หัวใจของเธอมันกำลังเต้นแรงเสียจนได้ยินเสียงหัวใจตนเอง ร่างบางรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง หญิงสาวพยามยามจะลุกขึ้น แต่น่านฟ้าดึงข้อมือของเธอไว้และแขนอีกข้างของชายหนุ่มก็โอบกอดข้างหลังของหญิงสาวตรงหน้า ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอหรือจะสู้แรงของชายหนุ่มได้

“ฟ้า ฟ้ากลับมาหาเราแล้วช่ายม้าย” ชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังหน้าแดงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เขามองเห็นหญิงสาวตรงหน้าเป็นเพียงฟ้า ผู้หญิงที่เขารัก แต่หารู้ไม่ ว่าจริงๆ แล้ว เป็นผู้หญิงที่เขาเกลียดต่างหาก

“พี่น่าน นี่หนาวเอง ไม่ใช่เพียงฟ้า” หญิงสาวตอบออกไปด้วยความโมโหนิดๆ ที่เขาเห็นเธอเป็นยังเพียงฟ้านั่น

ลมหนาวหญิงสาวที่มีหน้าตาสวยดั่งนางฟ้า ไม่มีทางรู้เลยว่า หลังจากผ่านค่ำคืนนี้ไป ชีวิตของเธอจะเปลี่ยนไปตลอดกาล..