2 รักแรก
1576 Words
ย้อนกลับไป 5 ปีก่อน
@งานโรงเรียน
กิจกรรมวันนี้เป็นงานดนตรีของโรงเรียน แล้วก็มีชมรมดนตรีหลาย ๆ โรงเรียนมาร่วมประกวด เพื่อแข่งขันเป็นวงดนตรีของรายการดัง เสียงกรี๊ดดังสนั่นไปทั่วโรงเรียน เมื่อวงดนตรีที่ชื่นชอบ ขึ้นไปแสดงโชว์ บนเวทีด้วยท่าทางที่สุดเท่
"กรี้ดดดดดดดด"
"ปลายแกจะกรี๊ดอะไรขนาดนั้นเนี่ย"
"แกก็ดูสิน้ำชา ภีมหล่อมากกกก"
"ใครเหรอ" ดวงตากลม ก็เหลือบมองตามที่เพื่อนบอก ซึ่งเธอไม่ได้เป็นคนที่สนใจอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ก็เลยไม่รู้จักว่าคนที่อยู่บนเวทีคือใครบ้าง
"ก็คนที่ตีกลองอยู่ไง"
"ไม่เห็นรู้จักเลย" เธอเพ่งมองอีกครั้ง แต่ด้วยที่ระยะที่ไกลมาก ว่าคนที่เพื่อนเธอพูดถึงหน้าตาเป็นยังไง
"แกจะไม่รู้จักได้ยังไง ภีมเขาฮอตมากนะ พึ่งย้ายโรงเรียนมาตอน ม.5 นี่เอง"
"ไม่รู้จักอ่ะฉันไม่ได้สนใจ" หญิงสาวพูดอย่างไม่สนใจ แต่ก็ยังโยกตามจังหวะเพลงไปพร้อมกับเพื่อน
"เห็นว่ารู้จักกับนาบีด้วยนะ"
"แต่ฉันก็ไม่จำเป็นต้องรู้จักไหมยัยปลาย"
"แกดูสิภีมลุกมาแล้ว" ปลายแสดงท่าทางตื่นเต้นด้วยการเขย่าแขนเธอแรง ๆ
นรีกุลก็มองตามที่เพื่อนบอกอีกครั้ง คราวนี้ได้เห็นหน้าเขาชัดขึ้น เธอก็รู้สึกตกตะลึงเหมือนกัน เพราะเขาหล่อเป็นสเปคแบบที่เธอชอบเหมือนกัน
และเป็นจังหวะที่เขาก็หันมามองตาเธอพอดี เขาจ้องเธอพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างพอใจ จนเธอต้องหลบสายตาคู่นั้นด้วยความรู้สึกที่ประหม่า แบบไม่เคยเป็นมาก่อน
"สวัสดีสาว ๆ หนุ่ม ๆ ทุกคนครับ ยินดีต้อนรับทุกคนสู่โลกดนตรี และวงดนตรีของพวกเรา ' The Devil ครับ" เมื่อจบประโยคเสียงปรบมือ พร้อมกับเสียงกรี๊ด ก็ดังขึ้นมากกว่าเดิม
"วันนี้ขอฝากตัว และฝากหัวใจไว้กับทุกคนด้วยนะครับ โดยเฉพาะวันนี้วงของเรามีสุดหล่อขึ้นมาร่วมแจมด้วย คาดว่าหลายคนก็คงรู้จัก สำหรับคนนี้ ภีม ครับ"
"กรี้ดดดดดดดดด"
"สวัสดีทุกคนครับ ผมภีม" คนหล่อก็พูดขึ้นอย่างมีเสน่ห์ สายตาคมกวาดไปมองหลายคนที่มากรี๊ดกร๊าดเขาอยู่หน้าเวที แต่ก็ต้องหยุดชะงักที่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มองเขาตาไม่กระพริบอยู่
"น้ำชา ๆ ภีมมองฉันด้วย แกเห็นไหม"
"เหรอ อ่อ ๆ เห็น" แต่ถ้าไม่หลงตัวเอง เธอก็คิดว่าคนที่เขามองคือเธอมากกว่า แต่ก็ไม่อยากขัดอะไรเพื่อนในตอนที่กำลังรู้สึกดีอยู่
"เขาหล่อมากเลย สเปคฉัน" ปลายพูดขึ้นอย่างคนที่คลั่งไคล้
"อือ จบแล้วนี่ ไปกันเลยไหม"
"เดี๋ยวก่อนสิ แกช่วยถือนี่หน่อย"
"ช็อกโกแลต?"
"ใช่ เดี๋ยวฉันจะเอาไปฝากภีม แกไปกับฉันนะ"
"ได้ยังไงล่ะ ฉันก็รู้สึกแปลก ๆ นะ แกไปของแกเองเถอะ"
"แกอ่ะ"
"รีบ ๆ ไปเถอะ ฉันจะรออยู่แถวนี้"
"เอาแบบนั้นก็ได้ แต่ฉันมีมาฝากแกด้วยนะ อันนี้ของแก" ปลายก็พูดพร้อมกับยื่นกล่องช็อกโกแลตให้ และทั้งสองอันก็ดูเหมือนกันมาก
"ขอบใจแกมากนะ"
"งั้นฉันรีบไปเดี๋ยวมา"
"อือ" เธอก็ตอบรับพร้อมกับถือช็อกโกแลตนั้นไว้ แล้วก็พลิกดูไปมา ปรากฏว่าเห็นข้อความ ที่เพื่อนเธอเขียนเอาไว้ 'เราชอบภีมนะ ชอบมาก ชอบตั้งนานแล้ว'
"ยัยปลายนี่เพี้ยนอีกแล้ว แล้วกล่องนั้นเขียนว่าอะไรเนี่ย" เธอก็พูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ในความโก๊ะของเพื่อนตัวเอง
เมื่อจบงานดนตรี ทุกคนก็ต่างแยกย้ายและเดินออกมากัน นรีกุลก็ยืนรอเพื่อนสักพักใหญ่ เมื่อเห็นว่ายังไม่มาสักที ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปตามหา ที่หลังเวที แต่เดินวนหายังไงก็ไม่เจอ
"อื้ออออ วายพอแล้ว"
"ฟอดดด วายคิดถึงปลายนะ"
"ไม่ต้องมาพูดดี เราเลิกกันแล้ว"
"ไม่ วายไม่เลิก ปลายเลิกของปลายคนเดียว"
นรีกุลที่ได้ยินแบบนั้น เธอก็อึ้งไปทันที เพื่อนสาวที่ดูจะใสซื่อ ทำไมถึงยืนจูบกับผู้ชายที่มุมห้องแบบนั้น และเสียงผู้ชายคนนั้นก็ไม่คุ้นด้วย พอรู้สึกถึงอะไรที่ไม่ดี เธอก็รีบเดินหันหลังถอยออกไป
ตุ๊บ!
แต่ในตอนนั้นเอง ก็เดินชนกับผู้ชายคนนึงเข้า จนเธอเกือบจะเซล้ม แต่เขาก็ดึงร่างเล็กนั้นไว้ก่อน แต่ของที่เธอถืออยู่ ก็หลุดมือและร่วงลงไป
"เป็นอะไรหรือเปล่า" เสียงทุ้มหล่อก็ถามขึ้น
"..." เธอก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม เมื่อคนที่ดึงร่างเธอไว้ คือผู้ชายคนนั้น ภีม หนุ่มหล่อสุดฮอตที่อยู่บนเวที
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า"
"ปะ...เปล่า ๆ"
"แล้วเธอเข้ามาทำอะไรที่นี่" เขาถามอย่างไม่เข้าใจ เพราะหลังเวทีเป็นที่ส่วนตัวของนักดนตรี ปกติก็ไม่ได้อนุญาตให้ใครเข้ามา
"เอ่อ..."
"แล้วนี่อะไร" แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นกล่องช็อกโกแลตที่เธอถือมาด้วย
"..." แล้วเธอก็ต้องหลบตาเขา เมื่อเห็นว่าเขาหยิบกล่องช็อกโกแลตนั้นขึ้นมา และอ่านข้อความที่อยู่บนกล่อง พร้อมกับคิ้วขมวด
"นี่เธอ..."
"เอ่อ...คือ ฉัน..." แล้วเธอก็ไม่รู้จะตอบยังไง เหมือนวันนี้จะเป็นคราวซวย เขาจะคิดยังไง
"'เราชอบภีมนะ ชอบมาก ชอบตั้งนานแล้ว' นี่เธอชอบฉันเหรอ?"
"มะ...ไม่ใช่นะ มันไม่ใช่แบบนั้น" เธอรีบปฏิเสธอย่างทำตัวไม่ถูก เขาต้องคิดว่าเธอคลั่งรักเขามาก จนต้องเอาของขวัญมาให้ถึงในนี้แน่นอน
"ไม่ใช่แบบนี้แล้วยังไง" เขายิ้มมุมปากอย่างชอบใจ เพราะปกติก็มีผู้หญิงมาชอบเขาเยอะมาก แล้วก็จะทำแบบที่เธอทำ แต่ก็แปลกที่เธอดูลุกลี้ลุกลน ต่างจากทุกคนที่เขาเจอ
"นะ...น้ำชา" ปลายที่เห็นแบบนั้น ก็ตกใจตาเบิกกว้าง เพราะด้วยที่ตัวเองเพิ่งคืนดีกับแฟนหนุ่ม ถ้าเขาเห็นว่า เธอมาบอกชอบผู้ชายคนอื่นแบบนี้ ต้องแย่แน่นอนเลย
"ปลาย แกมาก็ดีแล้ว นี่แกมา..."
"อ่อ ภีมคนนี้ใช่ไหม ที่แกจะมาบอกชอบอ่ะน้ำชา"
"แกว่าอะไรนะปลาย" เธอก็รีบถามทันทีเมื่อเพื่อนพูดมาแบบนั้น
"เพื่อนปลายชอบไอ้ภีมเหรอ" วายก็ถามขึ้น
"ใช่ ๆ นี่แกก็เจอภีมแล้วนี่น้ำชา แกบอกชอบภีมไปหรือยัง"
"แกพูดอะไรของแกยัยปลาย" นรีกุลก็กระซิบถาม พร้อมกับหยิกแขนปลายเบา ๆ
"น้ำชา แกช่วยฉันหน่อยนะ คนนี้วายแฟนฉัน"
"ยัยบ้า!"
"นะ ๆ ถ้าวายรู้ ว่าฉันมาชอบภีม ฉันต้องแย่แน่ ๆ"
"โห นี่มาบอกชอบแบบนี้เลยเหรอ" หลายคนที่อยู่ตรงนั้นพอได้ยิน ก็ต่างพากันแซวและหัวเราะอย่างชอบใจ เพราะสำหรับพวกเขามันก็คือเรื่องปกติ และก็ไม่เห็นภวัตจะสนใจใครด้วย
"ฉะ...ฉันไปก่อนนะ" ด้วยความที่เริ่มมีคนมองเยอะ นรีกุลก็รู้สึกเขินอายมาก จนต้องรีบวิ่งออกไปจากหลังเวที
"หึ" ภวัตได้แต่ยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ผู้หญิงคนนี้ น่ารักแบบไม่ต้องพยายาม และเธอก็สะดุดตาเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ช่างน่ารักจริง ๆ
หลายวันต่อมา
พอมาถึงโรงเรียน สายตาหลายคู่ก็จับจ้องมาที่นรีกุล พร้อมกับมองด้วยท่าทีแปลก ๆ จนเธอรู้สึกทำตัวไม่ถูก
"น้ำชา..."
"นังปลาย!"
"อือ ฉันขอโทษแกจริง ๆ นะ คือตอนที่ฉันกำลังจะไปหาภีม วายก็มาง้อฉันพอดี"
"แกมันบ้าที่สุดเลยปลาย ฉันนะทั้งอายทั้งเสียหน้า ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดยังไงกันหมดแล้วเนี่ย" เธอพูดพร้อมกับเอามือปิดหน้าด้วยความรู้สึกที่อาย แล้วก็ยังงงกับสิ่งที่เจออยู่
"เดี๋ยวคนเขาก็คงลืม ฉันขอโทษ ๆ"
"เห้อ แต่แกอย่าทำแบบนี้อีกนะ ฉันรู้สึกขายหน้ามาก โอ๊ยยยนี่ฉันนะ โดนเข้าใจผิด ไปบอกชอบผู้ชายแบบนั้นมันใช่ที่ไหน"
"น้ำชา! ถ้าภีมชอบแกขึ้นมา ฉันก็สนับสนุนนะ และฉันก็คิดว่าเป็นแบบนั้น" ปลายกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ พร้อมกับยื่นสิ่งที่เห็นในโทรศัพท์ ให้เพื่อนรักดู
"..."
ภวัตถ่ายรูปช็อกโกแลตที่ได้รับ พร้อมกับข้อความที่โน๊ตไว้ 'เราชอบภีมนะ ชอบมาก ชอบตั้งนานแล้ว' ลงในโซเชียลมีเดีย เขามีคนติดตามอยู่เป็นแสน เขียนแคปชั่นว่า 'ขอบคุณนะ ชอบเหมือนกัน' (อิโมจิแก้วน้ำชา :)
"กรี๊ดดดดดด น้ำชา! ภีมเขาชอบแก"
"..." แล้วเธอก็ปิดหน้าเพราะความเขินอีกครั้ง นี่เขาคิดแบบนั้นจริง ๆ เหรอ หนุ่มฮอตอย่างเขาเนี่ยนะ จะมาชอบผู้หญิงธรรมดา ๆ แบบเธอเหรอ ยิ่งคิดแบบนั้นก็ได้แต่กรี๊ดในใจ ให้ดังที่สุดเท่าที่จะดังได้
- Writer
