5 คนเป็นแฟนกัน
1551 Words
วันต่อมา
"แหม่ อารมณ์ดีมาเชียวนะ" เมื่อเห็นรอยยิ้มสุดแสนจะมีความสุขของเพื่อนรัก นาบีก็อดจะแซวไม่ได้
"แน่นอนอยู่แล้ว" คนถูกแซวก็เชิดหน้าขึ้นด้วยความพอใจ ก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ แหละ ตั้งแต่ที่คบกับแฟนหนุ่มก็รู้สึกเหมือนทุกอย่างเป็นสีชมพูไปหมด
"สงสัยเมื่อคืนโดนไอ้ภีมบอกรักแน่ ๆ" เพิร์ธเห็นแบบนั้นก็รีบแซว
"ไอ้เพิร์ธ หุบปากไปเลยมึงอ่ะ คนที่ไม่คบใครเป็นแฟนจริง ๆ จัง ๆ สักทีแบบมึงไม่เข้าใจหรอก"
"โอ้โห คุยกับแฟนนี่เสียงอ่อนเสียงหวาน คุยกับพวกกูนี่ แม่ง" บูมก็แซวขึ้นเช่นกัน
"แล้วพวกมึงเป็นแฟนกูหรือไง กูถึงต้องพูดดีกับพวกมึงด้วย"
"อือหื้อ เจ็บใจจังเลยครับน้ำชาคนสวย"
"หึ หุบปากไปเลยบูม"
"เออ พวกเราจะไปงานแฟร์กันป่ะ เห็นว่าปีนี้จัดใหญ่มากด้วยนะ"
"ไปสิ กูอยากเดินซื้อของเยอะเลย"
"เอ่อ...พวกมึง ปีนี้กูคงไม่ได้ไปด้วยนะ นัดกับภีมไว้แล้ว"
"ก็ลืมไปว่าคนมีแฟน งั้นเราไปสองคนก็ได้เนอะออม"
"อิจฉาคนมีแฟน" ออมที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้น ซึ่งเธอเองก็พึ่งอกหักจากรุ่นพี่ไป ความรักช่างไม่ชื่นมื่นแบบคู่นี้เอาซะเลย
"มึงไปกับกูก็ได้บี" เพิร์ธที่ฟังอยู่ก็พูดขึ้น
"ไม่เอาอ่ะ สาว ๆ มึงเยอะจะตาย จะให้กูไปเป็นก้างขวางคอทำไม"
"แล้วกูบอกจะไปกับคนอื่นตอนไหน ก็จะไปกับพวกมึงนี่ไง หรือไม่ให้กูไปด้วย"
"ไม่อ่ะกูไม่อยากไปกับมึง กูกลัวโดนดักตบ"
"บี..."
"พวกมึง ไปกันแค่พวกมึงก่อนนะ กูคงต้องไปกับภีมสองคนจริง ภีมมีขึ้นเล่นดนตรีด้วย ไม่อยากให้พวกมึงต้องไปรอ พวกมึงไม่ว่ากูใช่ไหม" นรีกุลก็ถามขึ้นด้วยความรู้สึกผิด ปกติเธอก็จะอยู่กับเพื่อนทุกเทศกาล แต่พอมีแฟน ทุกอย่างมันก็เริ่มเปลี่ยนไป อย่างภวัตเองก็อยากอยู่กับเธอสองคนมากกว่า ซึ่งครั้งนี้เธอคงจะขัดไม่ได้
"พวกกูไม่ได้ว่าอะไรมึงเลยนะน้ำชา ที่พูดก็แค่แซวเฉย ๆ อย่าใส่ใจมากเลยนะ" นาบีก็พูดขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าที่จริงจังของเพื่อนรัก ที่ตอนนี้ค่อนข้างจะติดแฟนไปแล้ว
"ก็กูกลัวพวกมึงจะรู้สึกไม่ดีไง"
"ยังไงทุกคนก็ต้องมีแฟนอยู่แล้ว ไม่เป็นไรหรอก"
"เออ กูก็แซวมึงไปงั้นแหละ แต่ระวังไอ้ภีมหน่อยก็ดีนะ จบงานคอนเสิร์ตแล้ว เดี๋ยวมันพาไปคอนอย่างอื่นต่อ" เพิร์ธก็พูดขึ้นอย่างติดตลก แต่ก็รู้จักไอ้เพื่อนตัวดีคนนี้ดี ว่าถ้าอยากอยู่สองต่อสองกับแฟนแบบนี้อะไรจะเกิดขึ้น
"ไอ้บ้า/ไอ้บ้า/ไอ้บ้า" เพื่อนสาวทั้งสามคนก็พูดขึ้นพร้อมกัน ด้วยที่อยู่กลุ่มกับเพื่อนผู้ชาย มักจะได้ยินเรื่องราวเหล่านี้เสมอ ทั้งเรื่องลามก หรือการแซวแรง ๆ จนแทบจะชินไปแล้ว
@งานคอนเสิร์ต
หลังจากที่ขึ้นไปเล่นดนตรีเสร็จแล้ว ภวัตไปรับดอกไม้และของฝากมากมายจากแฟนคลับ ก่อนจะเดินลงไปหาแฟนสาวที่นั่งรออยู่ เธอเพียงแต่ยิ้มหวายและโบกมือให้เขา รอยยิ้มนั้นมันทำให้เขามีกำลังใจมาก
“เก่งมากเลยตัว เท่มาก หล่อสุด ๆ” เมื่อเขาเดินเข้ามาหา ในฐานะแฟนก็รีบชมอย่างให้กำลังใจ
“ขอบคุณค้าบ เพราะได้กำลังใจดีจากตัวหรอกนะ”
“คิก ๆ ตัวหิวไหม เค้าจะพาไปหาอะไรกิน”
"จะ 4 ทุ่มแล้ว ได้จริงเหรอ" เขาก็ถามขึ้นด้วยความดีใจ เพราะปกติจะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอนานขนาดนี้ได้
"อือ วันนี้แม่เค้าไปบ้านยาย ก็คงจะไปค้างที่นั่นเลย"
"จริงเหรอ" เขาถามย้ำอีกครั้งพร้อมกับยิ้มกว้างกว่าเดิม วันนี้ยังไงเขาก็จะไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับบ้านเด็ดขาด
"จริง แต่ก็ไม่อยากอยู่ดึกมากนะ สุดได้แค่เที่ยงคืน"
"เอางั้นก็ได้ แค่นี้เค้าก็ดีใจมากแล้ว"
"แล้วเราจะไปกันได้ยัง"
"ได้แล้ว วันนี้เค้าเอารถมานะ"
"เอารถมา?"
"ใช่ แต่ไม่ใช่รถหรูอะไรนะ ตัวโอเคไหม”
“โอเค เค้าก็ไม่ได้หัวสูงหรอกนะตัว” เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้ แค่เขานึกถึงเธอ เธอก็ดีใจแล้ว
“แต่เค้าขับเก่งนะ ขับเป็นตั้งแต่อายุ 15 แล้ว แต่พึ่งมีใบขับขี่" ตอนนี้ก็คิดว่าตัวเองถึงวัยที่ควรจะขับรถได้แล้ว ไปไหนมาไหนจะได้สะดวกขึ้น รวมถึงเธอจะได้สบายด้วย
"เก่งจังเลยเนอะ"
"แน่นอน แฟนตัวไม่เก่งใครจะเก่ง"
"หึ ๆ ให้คนอื่นเค้าชมเถอะตัว”
“ค้าบบบบ”
แล้วทั้งคู่ก็เดินไปหาของกินด้วยกัน เมื่อเสียงพลุดังขึ้น ต่างก็มองแล้วจ้องหน้ากัน ชีวิตในตอนนี้มันดีมาก และก็หวังว่า จะมีกันและกันอยู่แบบนี้ไปอีกทุกปีนะ
จากนั้นเขาก็พาเธอมาดูอีกคอนเสิร์ต ซึ่งก็เป็นศิลปินชื่อดังในยุคนั้น ที่จัดอยู่ในร้านนั่งชิลล์ใกล้ ๆ ความจริงวันนี้ก็มีนัดเพื่อนไว้ ก็เลยจะแวะมาแค่นิดหน่อย
"มึง ทางนี้ ๆ" เมื่อเดินเข้าไปในโซนคอนเสิร์ต ก็เจอเพื่อนหลายคนต่างก็เรียกเขา
"ตัวอยากไปไหม"
"อือ เห็นเพิร์ธอยู่ เค้าไปได้"
"โอเค" แล้วเขาก็จุงมือเธอพาเดินเข้าไป ความที่เป็นเพื่อนผู้ชาย ส่วนมากมีแต่ถ้อยคำที่ไม่ดี เขาก็เลยต้องถามเธอก่อนเพื่อความสบายใจ
"ไงมึง มาด้วยกันเชียวนะ"
“เออ ก็เป็นแฟนกันอะ” ภวัตไหวไหลอย่างไม่สนใจ
"มึงจะพูดอะไรนักหนาเพิร์ธ" นรีกุลไม่กล้าสบตาใครเลย ถึงแม้จะมีเพิร์ธที่เป็นเพื่อนสนิทอยู่ แต่ก็ยังมีคนอีกหลายคนที่เธอไม่รู้จัก
"แหม่ แซวนิดแซวหน่อยไม่ได้หรือไง"
"เหอะ ๆ"
"พวกมึงมานานหรือยัง"
"ยัง เพิ่งมาเนี่ย ก็เลยได้นั่งโต๊ะนี้ แล้วมึงล่ะ นึกยังไงมาดูคอนเสิร์ตนี้"
"ก็วันนี้อยู่กับแฟนกูดึกได้ไง ก็เลยมาหาอะไรทำด้วยกัน"
"เชี่ย ทำไรในคอนเสิร์ต เขาไปทำกันอยู่ห้องโน่น อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสาไปหน่อยเลย ไอ้ห่า"
"ไอ้ห่าคิว มึงหยุดพูดไปเลย" เขาพูดพร้อมกับเหลือบมองแฟนสาวอยู่ตลอด เพราะก็กลัวว่าเธอจะไม่ชอบหรือรู้สึกไม่ดี กับถ้อยคำที่หยาบคายมากมายของเพื่อนเขา
"เออ ๆ กูไม่พูดแล้วก็ได้ กูลืมไปเดี๋ยวหางมึงโผล่" แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น แล้วการพูดคุยที่หยาบโลน ก็เริ่มมีมาเรื่อย ๆ รวมถึงเรื่องของเขาและคนที่เคยมาพัวพันทั้งหลาย หรือผู้หญิงคนอื่นที่มายุ่งเกี่ยวกับเขา
เธอก็เริ่มมองเขาด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยชอบใจ จากที่ได้มาวันนี้ ก็ได้รู้อะไรหลายอย่างเกี่ยวกับเขา ในมุมที่เธอเองก็ไม่เคยรู้มาก่อน
"ตัว เค้ารักตัวนะ" สักพักเขาที่เริ่มเมาก็กระซิบถ้อยคำบอกรัก ที่หวานซึ้ง
"ภีม" เธอก็ก้มหน้าลงด้วยความเขิน ใบหน้าสาวแดงปลั่ง ด้วยความรู้สึกดี
"โห่ บอกรักน้ำชาแล้วเว้ย" เพิร์ธที่แอบได้ยินก็แซวขึ้น
"ไอ้บ้า เมาก็กลับไปนอนได้แล้วมึงอ่ะ" หญิงสาวที่เขินอยู่ก็ทำตัวไม่ถูก ไม่คิดว่าเขาจะบอกรักเธอต่อหน้าคนอื่น โดยเฉพาะเพื่อนสนิทของเธอและเขาอย่างเพิร์ธ
"จะกลับแล้ว มึงล่ะ กลับไหวกันไหมเนี่ย"
"กูไหวววววว ใครไม่ไหววะ" คนที่เริ่มเมาก็พูดจาไม่รู้เรื่อง
"งั้นก็กลับกันเถอะ" พูดจบเธอก็ลุกขึ้นทันที
"เดี๋ยวก่อนสิตัว เค้าลุกไม่ขึ้นเลย ช่วยหน่อยนะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน ทีแรกก็กะว่าจะไม่เมา แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจว่าอยากเมาแล้ว
"มากูช่วย" เพิร์ธก็ลุกขึ้น พร้อมกับกำลังจะช่วย
"เสือก!" เขาก็หันไปมองหน้าไอ้เพื่อนตัวดี แล้วขยับปากพูดเบา ๆ เดี๋ยวมันทำแผนเขาเสียหมด
"อ้าวไอ้ห่านี่!"
"นะ ชา"
"อือ กลับแล้วนะ" เธอก็หันไปบอกเพื่อนเขาทุกคนที่อยู่ในโต๊ะ ก่อนจะพยุงเขาแล้วเดินออกจากร้านไป
"เอารถไว้นี่ก่อนนะตัว"
"อือ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเอาก็ได้ แต่ตัวขึ้นไปส่งเค้าที่ห้องหน่อยนะ เค้ามึนมากเลยจะไม่ไหว"
"อะ...เอาแบบนั้นก็ได้" ในตอนนั้นเธอก็ไม่ได้คิดอะไร แค่ได้ไปส่งเขาให้ได้นอนพักผ่อนก็พอ
- Writer
