"ชา เข้าไปสิลูก" ทัตเทพก็หันมาบอกลูกสาวที่ยังอึ้งอยู่ และเรื่องที่ภรรยาเขาเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่เคยพูดถึง ทุกคนก็เลยไม่รู้ความเป็นอยู่ของอีกฝ่าย
"ค่ะ สวัสดีค่ะ" แล้วเธอก็เดินเข้าไปใกล้ ๆ พร้อมกับนั่งลง เพื่อไม่เป็นการยืนเสมอผู้ใหญ่
“เธอเรียกฉันว่าป้าก็ได้” จันทราพูดเสียงเรียบ
“ค่ะ คุณป้า” เธอก็ตอบรับด้วยความรู้สึกที่เกร็งมาก ยิ่งเห็นใบหน้าเฉยชาไร้ความรู้สึกนี้ ยิ่งทำตัวไม่ถูก
"ฉันดีใจที่ได้เจอเธอนะน้ำชา"
ความจริงในตอนนี้จันทราก็ยังรู้สึกเคืองใจอยู่ เพราะเธอเองก็อยากมีลูกสาวที่น่ารัก ๆ แบบนี้มากแต่ก็มีไม่ได้ ยิ่งเห็นลูกสาวของสามี หน้าเหมือนพ่อแล้วยังสวยเหมือนกับแม่ ก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวด
แต่เพราะช่วงนั้นอยู่ในช่วงปลงทุกอย่างในชีวิต ตั้งแต่ที่มีสภาพแบบนี้ การที่สามีไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย เธอก็ไม่อาจไปโกรธได้ และยิ่งผู้หญิงคนนั้นไม่รู้แล้วด้วย เธอก็ยิ่งรู้สึกโทษตัวเองด้วยซ้ำ ที่มีสภาพเป็นแบบนี้
