สามวันต่อมา....
วันงานแต่งไทเกอร์&น้ำชา
“พี่เวย์ ไปแต่งตัวเถอะ อีกไม่กี่ชั่วโมงงานจะเริ่้มแล้วนะ”
เสียงดาวที่เข้ามาปลุกถึงห้องพักฟื้นดังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา วันนี้เป็นวันจัดงานแต่งของน้ำชากับไอ้ไทแต่ผมไม่อยากไปเลย
สามวัน....
สามวันแล้วที่เธอหายไปพร้อมกับทิ้งไว้แค่จดหมายสั้น ๆ ผมไม่เข้าใจเลยว่าระหว่างที่ผมหลับอยู่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ วันนั้นเธอมองผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและเป็นกังวลแท้ ๆ
แล้วทำไม.....อยู่ดี ๆ ถึงทิ้งผมไปล่ะ.....
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียวแถมยังไม่มีใครยอมบอกอะไรผมอีก พอผมจะออกไปตามหาเธอก็ถูกไอ้ชาญจับฉีดยาจนสุดท้ายก็หลับไปทั้ง ๆ อย่างนั้น
“พี่ไม่ไป”
“ไม่ไปไม่ได้ ต้องไป!”
จะให้ผมไปทำไมกัน ไอ้คาลมาคงไม่ลงมือแล้วเพราะมันก็บาดเจ็บไม่แพ้กัน ผมไม่อยากไปร่วมงานอะไรทั้งนั้นอย่างเดียวที่อยากได้คือการได้เจอกับเธอ
“ไปแต่งตัวได้แล้ว ถ้าพี่อยากเจอยัยนั่นก็ช่วย
