ร่างสูงไม่รอให้คนตัวเล็กได้พูดอะไรอีก เขาก้าวดุ่ม ๆ ไปหาลูกน้องที่ยืนรอที่รถก่อนจะคว้ากุญแจมาขับเอง “ขับตามห่าง ๆ” เวกัสสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบก่อนจะเปิดประตูแล้วโยนร่างบางเข้าไปอย่างไม่เบามือนักแล้วรีบปิดล็อกไม่ให้เธอออกมาได้ ลูกน้องหลายคนรีบวิ่งกรูไปขึ้นรถเพื่อตามอารักขาเจ้านายของตัวเอง “เปิดนะคุณเวกัส ฉันบอกให้เปิดไง” ใบหน้าบึ้งตึงมองเธอแวบเดียวก่อนจะหันไปคุยกับลูกน้องก่อนจะเดินไปฝั่งคนขับและออกรถไปเลย ตลอดทางนอกจากเสียงน้ำทิพย์โวยวายแล้วเขาก็ไม่ยอมพูดอะไรแม้แต่คำเดียว แถมยังขับเร็วกว่าปกติจนน่ากลัว เขาไม่ได้กลับคอนโดและไม่ได้ไปบ้านพักในรอบที่แล้ว แต่กลับพาเธอขับรถออกนอกเมืองไปเรื่อย ๆ จนสุดท้ายน้ำทิพย์ก็ผล็อยหลับไปทั้ง ๆ แบบนั้น “หึ หมดฤทธิ์แล้วสินะ” เวกัสอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อหันไปเห็นใบหน้าหวานที่กำลังหลับสนิท ไม่เจอกันแค่สามวันแต่เธอดูโทรมเหมือนคนไม่ได้กินอะไรเลย เขาพาเธอมาที่บ้า