“ตอนนั้นยอมรับว่าโกรธ แต่พอมาคิดๆ ดู คนแบบเราไม่น่าจะฆ่าใครได้ ถึงเราจะแสบจะชอบแกล้งคนอื่นก็เถอะ เพราะเพชรไม่ได้มีจิตใจอำมหิต ขนาดนั้น อาเลยให้ชีวินช่วยสืบหลังจากคิดว่าเพชรอาจจะไม่ได้ตั้งใจ กอปรกับนับเดือนทำตัวน่าสงสัย”
“น่าสงสัยยังไงคะ”
“เขามีเงินมาใช้จ่ายมากมาย ทั้งๆ ที่ฐานะทางบ้านเขาไม่ได้รวยนะ แต่อาก็เงียบ ไม่ได้ซักไซ้ แค่ตามสืบเงียบๆ”
“ดีใจจังเลยที่คุณอาเข้าใจเพชรแล้ว”
“เราทำไปเพราะรักอา”
“แน้... พวกตาแก่หลงตัวเอง” เธอย่นจมูกใส่เขาทันที
“อาไม่ได้หลงตัวเองอย่างเดียวนะ เด็กแถวนี้หลงอาด้วย”
“มั่นหน้าเสียจริง” คนพูดหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี
“แล้วรักอาไหมล่ะ”
“รักสิคะ” เธอตอบแล้วซบหน้าที่อกกว้างของเขาอย่างออดอ้อน
“อาก็รักเด็กแสบเหมือนกัน” เขาจุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอ อย่างแสนรัก
“รักเพชรตอนไหน”
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้ตัวก็รักไปแล้ว หวงไปแล้ว ไม่อยากให้เพชรตกไปเป็นของ
