Mula noong araw na nakausap namin ang parents ni Samantha na rito na muna kami mananatili nang temporarya ay tumira na kami agad.
Mas naging komportable na rin ako mula noong nandito na kami sa mga magulang niya dahil hindi ko na kailangang mag-alala para sa asawa sa tuwing hindi pa ako nakakauwi sa bahay.
Wala na ang mga negatibong kaisipan na pumapasok sa aking isip kapag hindi kami magkasa.
Lalo na sa tuwing ako ay nasa aking opisina.
May mga araw kasi na hindi siya nakakakain dahil sa kahihintay sa akin kung kailan ako makakauwi.
At least, sa bahay ng parents niya ay may magpapaalala sa asawa ko na dapat siyang kumain para hindi siya malipasan ng gutom.
Minsan ay nakatulugan niya na ang paghihintay sa akin kaya hindi ko mapigilang maging malungkot.
Nahahatid ko man siya sa
