"ขอโทษด้วยนะ ถ้าสิ่งที่พี่ทำ มันงี่เง่า แล้วทำให้เรารู้สึกไม่โอเค"
"พี่ไม่ได้ทำให้ปายเดือดร้อนหรอก แต่ปายแค่ไม่คิด ว่าจะมีใครสักคนยอมทุ่มเททุกอย่างขนาดนั้น ทุ่มเทโดยไม่หวังผลตอบแทนอะไร"
ฉันเลือกที่จะพูดความในใจออกไปตรงๆ นี่มันยุคไหนสมัยไหน ไม่มีใครโลกสวยขนาดนั้นหรอก มีบ้าง ที่กลัวว่าคำพูดของเรามันจะแรงไป มีทบทวนบ้าง ว่าสิ่งที่พูด มันควรที่จะพูดออกไปไหม แต่สุดท้ายแล้ว การเก็บทุกอย่าง ไม่พูดคุยกันตรงๆ มันก็ยิ่งทำให้อึดอัด มันยิ่งทำให้ทุกอย่างคลุมเครืออยู่ในรูปแบบเดิม
"วัยรุ่นสมัยใหม่ เปลี่ยนแฟนกันอย่างง่ายดาย ถูกใจก็คบ เบื่อกันก็เลิก หลายคนที่อยู่รอบตัวปาย ก็เป็นแบบนั้นกันทั้งนั้น แล้วที่ปายต้องพูดตั้งแต่แรก ว่าปายไม่พร้อมที่จะเปิดรับใคร และไม่พร้อมสำหรับอะไรทั้งนั้น เพราะปายแค่เห็นว่าพี่พยายามมากเกินไป ปายแค่ไม่อยากให้ความพยายามของพี่มันสิ้นเปล่า อย่าทุ่มเทเพียงเพราะว่าอยากเอาชนะ เพียงแ
