"กลับกันเถอะ" ฉันคว้ามือของเพื่อนมาจับเอาไว้ ส่วนอีกคนได้แต่ถอนหายใจออกมา แต่สุดท้ายแล้ว เมยี่ก็ยอมพยักหน้ารับแต่โดยดี
"ไม่ต้องห่วงหรอกเม อย่าเก็บเรื่องนี้ไปคิดมากเลยนะ นี่เป็นวิธีที่ฉันเลือกแล้ว ฉันต้องการแบบนี้ ฉันต้องการให้มันจบแบบนี้จริงๆ"
"อื้อ ถ้าเป็นเรื่องของพี่ไปรท์ ฉันโอเค ฉันเข้าใจ ว่าเธอคงจะสามารถตัดได้ง่ายๆ เพราะระหว่างเธอและเขา มันไม่ได้มีเรื่องราวอะไรต่อกัน แล้วกับพ่อของฉลามนี่ล่ะจะยังไง ตอนนี้เธออาจจะบอกว่าไม่กลับไป แต่การพบกัน คุยกันเรื่อยๆ ทุกอย่างมันจะจบอยู่ที่แค่นี้จริงๆ อย่างนั้นเหรอ ที่ฉันพูด เพราะฉันเองก็อยู่กับเธอ ในวันที่เธอรู้สึกแย่มากๆ มันไม่มากเกินไปใช่ไหม ที่ฉันจะห่วงเพื่อนฉัน และฉันก็ไม่ต้องการให้ใครมาทำร้ายเพื่อนฉัน" ฉันยิ้มออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น พลางบีบมือเพื่อนเบาๆ
"ความรู้สึกของฉัน ฉันยืนยันว่ามันมีแค่นั้น แต่บางอย่าง ฉันก็ต้องคุยกับเขาอยู่เหมือนกัน"
