อาจารย์ยื่นเอกสารให้พลับกับกระติก
“หนูสองคนช่วยยกงานนี้ไปส่งที่ห้องวิชาการด้วยนะ”
พลับเพาและกระติกพยักหน้า รับงานแล้วเดินออกจากห้องเรียน
ระหว่างเดิน กระติกคว้าโอกาสถามพลับเพาทันที
“พลับ… ความสัมพันธ์แกกับจอมวายร้ายมัน…ยังไงกันแน่”
พลับเพาหรี่ตามองเพื่อน ขณะถือหนังสือเรียนเต็มสองมือ
“แกหมายถึง…ภีมร์เหรอ กระติก”
กระติกพยักหน้า
“อือ… เมื่อเที่ยงเราเห็นเต็มสองตา ไอ้วายร้ายมัน…จูบแกนะ”
พลับเพาเผลอหน้าแดงขึ้นมา มือทั้งสองข้างเกร็งแน่นราวกับหนักกว่าหนังสือ
“แค่…แค่จูบเฉยๆ นะ ไม่ได้คิดอะไรมาก” เธอพยายามปัดเบาๆ แต่เสียงเธอสั่นเล็กน้อย
กระติกยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่ยังเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“แน่ใจเหรอ…แกทำหน้าแดงแบบนั้นน่ะ”
พลับเพาก้มหน้ามองหนังสือ เริ่มเดินต่ออย่างเงียบๆ แต่หัวใจเต้นแรงไม่ต่างจากเมื่ออยู่กับภีมร์
ระหว่างเดินไปห้องวิชาการ พลับเพาหันไปมองกระติก
“กระติก… ความสัมพันธ์เรากับภีมร
