เสียงโทรศัพท์สั่นขึ้นบนโต๊ะกระจกใสในโชว์รูมรถหรู
ภัควัฒน์ที่กำลังยืนคุยกับเซลล์ชะงักเล็กน้อย ก่อนกดรับสายทันที
“ว่าไงภีมร์”
ปลายสาย เสียงลูกชายกดต่ำ ฟังดูหงุดหงิดและร้อนรน
“พ่อครับ… คอนโดแถวมหาลัย ถ้าผมจะเข้าไปอยู่วันนี้ ต้องติดต่อใครครับ”
ภัควัฒน์ยกคิ้ว ขยับยิ้มมุมปากนิดๆ สายตาเหลือบไปทาง ดร.วรรณิภา ที่เดินเลือกดูรถอยู่
“แอ๊ะ… ทำไมล่ะ ไม่อยากอยู่บ้านแล้วเหรอ?”
เสียงภีมร์สั้นกระชับ
“ครับ… เบื่อ”
ภัควัฒน์หัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วตอบ
“แกนี่มันเอาจริงทุกเรื่องเลยนะภีมร์… เอาเถอะ ชั้น 35 ห้อง 5 รหัส 355 เข้าได้เลย”
“ขอบคุณครับพ่อ”
สิ้นเสียง ภัควัฒน์ลดมือถือจากหู สายตายังคงติดรอยยิ้มคมกริบ ราวกับคนที่รู้อะไรมากกว่าที่พูดออกไป
สายถูกตัดลง ภีมร์กำมือถือแน่น ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความกราดเกรี้ยวและความเสียใจ
ไม่กี่อึดใจต่อมา
เสียงเครื่องยนต์คำรามสนั่นไปทั้งโรงรถ เขาเหยียบคันเร่งจนล้อบดก
