ตอนที่ 4 คำสั่งเลวร้าย
1502 Words
หนึ่งเดือนผ่านไป
ธนัทธามเดินทางไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษได้หนึ่งเดือนแล้ว เขาต้องปรับตัวเป็นอย่างมาก กว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางก็ทำเอาซะหืดขึ้นคอ การไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในต่างแดนไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ชายหนุ่มทั้งโทรทั้งส่งข้อความคุยกับฌาริยาทุกวัน มันไม่ง่ายเลยกับการที่ต้องนอนคนเดียวบนเตียงกว้าง เขาอยากกลับไปนอนกับเธอบนเตียงแคบๆ มากกว่า
ทางด้านฌาริยา ที่ตอนนี้กำลังเตรียมตัวเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่เธอสอบได้ตามคณะที่เธอต้องการ แต่เมื่อสองวันก่อนเธอก็รู้สึกเวียนหัว พะอืดพะอม อยากจะอาเจียน จนผู้เป็นป้าสงสัยจึงได้เอ่ยถามหลานสาว
“ฌา..เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า?”
“น่าจะเป็นโรคกระเพาะจ่ะป้า ช่วงนี้ฌาทานข้าวไม่ค่อยตรงเวลา”
“ไม่ใช่ว่าท้องหรอกเหรอ?”
“ป้า” หญิงสาวหน้าซีดเมื่อได้ยินคำถามของผู้เป็นป้า
ทันใดนั้น เสียงของคุณหญิงพิมาลาก็ดังขึ้นมา
“ฌา นิภา ไปคุยกับฉันบนตึกหน่อย”
“คุณผู้หญิง / คุณหญิง” สองป้าหลานต่างตกใจที่ได้ยินเสียงของคุณหญิงพิมาลา หน้าของฌาริยาซีดเผือดขึ้นกว่าเดิม
“ค่ะ / ค่ะ” จากนั้นฌาริยากับนิภาก็เดินตามคุณหญิงพิมาลาไป
“เธอท้องเหรอฌา?” เสียงของคุณหญิงพิมาลาเอ่ยถามออกมาอย่างน่ากลัว
“เอ่อ..คือว่า” ฌาริยานั่งก้มหน้านิ่งพูดไม่ออก
“ฉันถามว่าเธอท้องเหรอ?” คุณหญิงพิมาลาถามออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเจือโมโห
“ฌาไม่แน่ใจค่ะ ฌายังไม่ได้ตรวจ”
“ยัยฌา..นี่แกไปท้องกับใครบอกป้ามาเดี๋ยวนี้นะ?” เสียงของผู้เป็นป้าเอ่ยถามหลานสาว
“นิภา เธอเป็นป้าประสาอะไร หลานของตัวเองนอนกับลูกชายเจ้าของบ้านที่ให้ที่อยู่ที่กิน เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้เลยเหรอ?”
“ตายจริง! ดิฉันไม่เคยทราบเรื่องนี้เลยค่ะ”
“เธอนี่ก็ฉลาดนะ..ปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อที่จะจับลูกชายฉัน เธอมันกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ฉันอุตส่าห์ส่งเสียเลี้ยงดูเธอมาอย่างดี เธอทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ฌาริยา?”
“คุณผู้หญิงคะ ฌาไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะคะ”
“หึ! ไม่เคยคิด แต่เธอก็ทำเนี่ยนะ”
“ฌาขอโทษค่ะคุณผู้หญิง” หญิงสาวยกมือไหว้ผู้เป็นเจ้าของบ้าน
“ฉันจะพาเธอไปตรวจ ถ้าเธอท้องจริงๆ เธอต้องเอาเด็กออก”
“คุณผู้หญิงคะ ไม่นะคะ ฌาไม่ทำ” คำพูดของคุณหญิงพิมาลาทำให้เธอและผู้เป็นป้าต่างก็ตกใจ ไม่คิดว่าคุณหญิงพิมาลาจะพูดคำนี้ออกมา
“เธอต้องทำ..ถ้าเธอไม่ทำ เธอจะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เธอก็รู้ว่าฉันสามารถทำให้เธอหายไปจากโลกนี้ได้โดยที่ไม่มีใครรู้” คุณหญิงพิมาลาใช้อิทธิพลของผู้เป็นสามีมาข่มขู่
“คุณผู้หญิงสงสารฌาเถอะนะคะ ฌาทำไม่ได้จริงๆ ค่ะ ฌาฆ่าลูกไม่ได้ ฮือ ฮือ” ฌาริยาร่ำร้องออกมา
“แต่ฉันยอมไม่ได้ที่จะให้เลือดเนื้อเชื้อไขของตาธามอยู่ในท้องของเธอ ลูกของตาธามต้องเกิดกับผู้หญิงที่เพียบพร้อมเท่านั้น ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีวันได้เป็นแม่ของหลานฉัน เธออย่าหวังสูงไปหน่อยเลย อยากเป็นหนูตกถังข้าวสารหรือยังไง”
“ฌาขอร้องนะคะ..คุณผู้หญิงให้ฌาไปจากที่นี่ก็ได้ ฌาสัญญาว่าฌาจะไม่กลับมาที่นี่อีก ฌาจะไม่ติดต่อคุณธามอีก แต่ขอแค่ให้ลูกยังอยู่กับฌา”
“ไม่ได้! ยังไงเธอก็ต้องเอาเด็กออก ฉันไม่ต้องการให้ไอ้เด็กนี่มาสร้างปัญหาในอนาคต”
“โถ่! คุณผู้หญิง ฮือ ฮือ” ฌาริยาร้องไห้แทบขาดใจส่วนผู้เป็นป้านั้นก็ไม่สามารถช่วยอะไรหลานสาวได้เพราะรู้อิทธิพลของคุณหญิงพิมาลาดี
“ฌา ทำตามที่คุณผู้หญิงสั่งเถอะนะ” นิภาโน้มน้าวหลานสาวอีกคน
“ป้า ฮือ ฮือ” ฌาริยาร้องไห้ปานจะขาดใจ
โรงพยาบาลxxx
ฌาริยาถูกพาตัวมาโรงพยาบาลเพื่อตรวจการตั้งครรภ์ สรุปว่าเธอท้องจริงๆ ฌาริยาตั้งท้องได้แปดสัปดาห์ ผู้หญิงที่อายุครรภ์ไม่เกินสิบสองสัปดาห์ สามารถทำแท้งได้โดยไม่มีความผิด หากเป็นการยุติการตั้งครรภ์โดย ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม ดังนั้น ฌาริยาจึงถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดทันทีโดยที่เธอไม่สามารถทัดทานได้
ฌาริยาพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลสองวันหลังจากที่ยุติการตั้งครรภ์เรียบร้อยแล้ว
ในวันที่เธอต้องออกจากโรงพยาบาล คุณหญิง พิมาลาพาป้านิภามาหาเธอพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่สองใบ ฌาริยายังไม่ทันได้เอ่ยถามออกไป คุณหญิงพิมาลาก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน
“ฉันคงจะให้เธอกับป้าของเธออยู่ที่บ้านฉันต่อไม่ได้ ฉันจะให้เงินเธอสองคนไปตั้งตัวหนึ่งล้านบาท ถ้าใช้ดีๆ เธอสองคนก็อยู่กันได้อย่างสบาย” คุณหญิงพิมาลาเชิดหน้าก่อนจะพูดออกมา
“ค่ะ” ฌาริยายอมรับแต่โดยดี เพราะเธอจำเป็นต้องใช้เงิน
“และเธอต้องตัดการติดต่อทุกช่องทางกับตาธาม เธอต้องสาบานต่อหน้าฉันและป้าของเธอว่าเธอจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับลูกชายของฉันอีก” คุณหญิงพิมาลาสั่งด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ค่ะ ฌาสาบานว่าฌาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคุณธามอีก” ฌาริยาทำตามอย่างว่าง่ายทั้งที่ภายในใจมันแทบจะแตกสลาย
“เอาโทรศัพท์ของเธอมา”
“คุณผู้หญิงจะเอาไปทำอะไรคะ” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย
“ส่งข้อความหาตาธามว่าเธอหนีไปกับผู้ชายคนอื่นแล้วก็บล็อกทุกช่องทางการติดต่อ” คุณหญิงพิมาลาสั่งเธออีกครั้ง
ฌาริยายื่นโทรศัพท์ให้คุณหญิงพิมาลา จากนั้นคุณหญิงพิมาลาก็ส่งข้อความหาธนัทธาม และบล็อกทุกช่องทางการติดต่อ จากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์พร้อมกับเช็กใบหนึ่งให้เธอ และเดินออกจากห้องไปในทันที
หลังจากที่คุณหญิงพิมาลาเดินออกไปจากห้อง ฌาริยาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย เธอร้องจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด เธอไม่คิดว่าคุณผู้หญิงที่ภายนอกดูจิตใจดีมีเมตตา จะใจร้ายใจดำได้ถึงเพียงนี้ สั่งฆ่าได้แม้กระทั่งหลานของตัวเอง
“ป้า ฌาขอโทษนะคะ ที่ทำให้ป้าต้องเดือดร้อนไปด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอกฌา ป้าเองก็ทำงานมาหลายสิบปี ป้าจะได้พักผ่อนสักที ป้าพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง รวมกับที่คุณผู้หญิงให้ ป้าว่าเราคงไม่ลำบากหรอก ฌาก็เรียนมาหาลัยให้จบจะได้เป็นใบเบิกทางในอนาคต”
“ป้า..ฌามีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไร?”
“จริงๆ แล้ว ลูกในท้องของฌายังอยู่ ฌาไม่ได้ทำแท้งตามที่คุณผู้หญิงสั่ง”
“จริงเหรอฌา..มันจะเป็นไปได้ยังไง?”
“ฌาขอร้องให้หมอช่วยค่ะ..ฌาฆ่าลูกของฌาไม่ได้จริงๆ ค่ะ”
“เอาเถอะ..ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เป็นบาปติดตัวด้วย เดี๋ยวป้าจะช่วยฌาเลี้ยงเอง ฌาไม่ต้องห่วงนะ”
“ฌาขอบคุณป้ามากๆ นะคะ ถ้าชีวิตนี้ของฌาไม่มีป้า ไม่รู้ว่าป่านนี้ฌาจะเป็นอย่างไรบ้าง”
“เตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเถอะ..คุณผู้หญิงจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยแล้ว”
“แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหนกันคะ?”
“ป้าจะพาฌากลับไปอยู่บ้านเกิดของป้ากับแม่ของฌาที่เชียงราย”
“ค่ะก็ดีเหมือนกัน..ไปให้ไกลจากที่นี่”
ทางด้านธนัทธามหลังจากที่เขาได้รับข้อความจากฌาริยา เขารีบโทรกลับมาหาเธอทันที แต่ปรากฏว่าไม่สามารถติดต่อได้ ชายหนุ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ จู่ๆ ก็ส่งข้อความมาให้เขาแบบนี้ ตอนนี้จิตใจของเขากระวนกระวายจนไม่เป็นอันทำอะไร ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหวต้องโทรไปสอบถามผู้เป็นมารดา
(ฮัลโหล ว่ายังไงธาม)
“คุณแม่ครับ เกิดอะไรขึ้นกับฌาครับ พอดีผมติดต่อฌาไม่ได้”
(ยัยฌามันหนีไปกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ ก่อนหน้านี้แม่เห็นผู้ชายมารับมาส่งทุกวัน ไม่รู้ว่าพากันไปไหน แล้วยัยฌาก็เก็บข้าวของหนีไปกับผู้ชายคนนั้น ส่วนนิภาก็ขอลาออกเพราะละอายต่อการกระทำของหลานสาว)
“จริงเหรอครับคุณแม่”
(จริงสิธาม แม่ไม่โกหกธามหรอกนะ)
“ขอบคุณครับแม่”
หลังจากที่ธนัทธามรับรู้ความจริงที่เกิดขึ้น เขาเอาแต่ดื่มเหล้าเมามาย จนไม่เป็นผู้เป็นคน ทำไมฌาริยาถึงไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเขา ความเจ็บปวด ความเสียใจถาโถมเข้ามาจนเขารับแทบไม่ไหว จนในที่สุดเขาก็ตัดใจจากฌาริยา ผู้หญิงสารเลว ผู้หญิงที่ไม่รักดี ตอนนี้เขามีแต่ความโกรธ ความเกลียดให้กับเธอเท่านั้น ถ้าเขาเจอเธออีกครั้ง เธอต้องชดใช้อย่างสาสม เขาสาบานกับตัวเอง
- Writer
