หลังจากที่พักฟื้นที่โรงพยาบาลจนอาการของธนัทธามและเด็กหญิงเฌอริตาดีขึ้นแล้ว หมอจึงอนุญาตให้กลับบ้านได้
ทั้งสามคนกลับมาถึงบ้านในช่วงบ่ายโดยรถแท็กซี่ ตลอดเวลาที่อยู่บนรถจนกระทั่งถึงบ้าน ฌาริยามีท่าทีที่มึนตึงใส่เขา เธอไม่พูดกับเขาสักคำ พอเขาถามเธอก็เงียบ จนในที่สุดธนัทธามก็ทนไม่ไหว เมื่อฌาริยาเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านซึ่งเธอได้พาลูกสาวขึ้นไปนอนพักผ่อน เขาจึงเอ่ยถามออกไป
“ฌา..ฉันถามจริงๆ เถอะ ฌาเป็นอะไร ฉันถามก็ไม่พูด ไม่ตอบ ฌาโกรธฉันเรื่องอะไร?”
“เราจบกันแค่นี้เถอะค่ะ” สิ้นเสียงของฌาริยา เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจของชายหนุ่ม
“ฌาพูดว่าอะไรนะ?” เขาถามย้ำอีกครั้งด้วยกลัวว่าหูเขาอาจจะได้ยินผิดไป
“เราจบกันแค่นี้เถอะค่ะ” ฌาริยาพูดย้ำ ชัดๆ อีกครั้ง
“ทำไม?” เขาถามเสียงสูง
“ฌาไม่อยากอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้อีกแล้ว ฌาไม่ต้องการเป็นนางบำเรอให้คุณธามอีกแล้ว ส่วนเงินที่ฌาเอาของคุณธามมา ฌาจะหางาน
