“อีกนานไหมคะกว่าฉันจะออกจากโรงพยาบาลได้” นัจมีย์เอ่ยถามหลังจากพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลมาเกือบอาทิตย์ด้วยอาการไส้ติ่งอักเสบ
“จนกว่าจะตัดไหม” แพทย์ผู้ทำการผ่าตัดอย่างไทเกอร์เอ่ยบอก
“ทำไมต้องนานขนาดนั้นด้วยคะ ปกติถ้าอาการดีขึ้น แผลไม่อักเสบก็กลับบ้านได้เลยนี่ ทำไมฉันต้องอยู่โรงพยาบาลจนกว่าจะตัดไหมด้วย”
“คุณมีแผลผ่าตัด คุณควรรักษาแผลให้หายดีก่อนกลับหมู่บ้าน ถ้าคุณยังมีอาการเจ็บแผลอยู่ ผมถามหน่อยคุณจะเดินทางกลับได้ยังไง” ด้วยหนทางที่มีความลำบาก ระยะเวลาที่ใช้ในการเดินทางหลายชั่วโมง และยังต้องเดินเท้าเข้าหมู่บ้านอีกถึงสี่ชั่วโมง คงไม่เป็นการดีแน่หากนัจมีย์จะเดินทางกลับในเวลานี้
“ฉันก็เดินทางเหมือนตอนที่ฉันมา ฉันรู้ตัวดีค่ะว่าไหวหรือไม่ไหว”
“คุณครูนัจมีย์ คุณรู้ไหมว่าถ้าคุณมาช้าอีกนิดเดียว คุณตายได้เลยนะ” ไทเกอร์พยายามควบคุมอารมณ์ เขาเคยคิดว่านัจมีย์เป็นผู้หญิงแกร่งที่อ่อนหวาน แต่ตั้งแต่เธ
