“อ้าว พราวหายไปไหน” ไฟกำลังเลือกชุดสวยให้ลูกสาว แต่เมื่อหันกลับมาเด็กหญิงตัวน้อยที่ใส่เพียงผ้าอ้อมสำเร็จรูปได้หายไปแล้ว
“อยู่นี่” เรียวอุ้มทารกน้อยเหมือนฉากลิงบาบูนอุ้มลูกสิงโตในภาพยนตร์การ์ตูน พราวหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ไม่รู้ว่าชอบใจที่แกล้งคนเป็นพ่อให้ตามหาตัวเองได้ หรือชอบใจที่ถูกอุ้มผาดโผน
“มานี่เลยจอมแสบ มาใส่ชุดสวยก่อนเลย จะไปหาคุณเทียดไหม”
“ปะๆ แอ้ มะๆ” มือเล็กปัดป่ายชุดกระโปรงฟูฟ่องสีชมพูที่คนเป็นพ่อเลือกให้
“พราวไม่ชอบชุดนี้” เรียวบอกอย่างรู้ใจหลานสาว
“สีชมพู สีโปรดคุณแม่เลยนะ”
“มะๆ” มือเล็กยังคงปัดป่ายไม่เอาชุดที่พ่อเลือกให้
“พราวเอาชุดนี้ไหม” เรียวหยิบชุดเอี้ยมกางเกงขาสั้นมีระบายสีชมพูกับเสื้อลายทางสีขาวชมพูขึ้นมา มือเล็กคว้าหมับมาขยำเล่น
“คุณพ่อไม่ยอดเลยเนอะ ไม่รู้ใจลูกสาวได้ไง” พราวสงเสียงเออออไปกับเรียว ไฟมองลูกสาววัยห้าเดือนที่ดูจะรู้มากเกินวัย เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกั
