อยู่ดีๆก็มีผัวเป็นหมอ

ตอนที่ 4 เธอคือใคร

ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความว่างเปล่า ร่างเล็กที่อยู่ข้างกายผมเมื่อคืนตอนนี้กลับไม่อยู่แล้ว เธอมาแบบกระทันหันและทิ้งผมไปแบบกระทันหันเช่นกัน ผมสับสนไปหมด มีเพียงความทรงจำเมื่อคืนเท่านั้นที่ยังชัดเจนอยู่ ร่างเล็กที่พุ่งจู่โจมเข้ามาโดยไม่ทันได้เตรียมตัว แววตาที่เซ็กซี่ปนน่ารักนั่นยังคงตราตรึงอยู่ในใจผม ผมไม่สามารถลืมมันไปได้เลยนับตั้งแต่ผมตื่นขึ้นมา

ปิ้งป๋อง

เสียงออดหน้าประตูห้องดังขึ้นดึงผมออกจากห้วงความคิดที่มีแต่หน้าเธอ "ครับ" ผมเดินออกมาเปิดประตู

"ไงไอ้หมอ นัดพวกกูอย่างดี เทซะงั้น" เมื่อประตูเปิดออกไอ้นาวิน เพื่อนสนิทผมก็บ่นเรื่องที่ผมไม่ได้เข้าไปหาพวกมันในผับเมื่อคืน จริงๆผมก็เห็นจากข้อความที่ส่งมาตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้แล้วล่ะนะ ก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไรมากตอนมันพูด ผมเดินเข้ามาในห้อง ไอ้นาวินก็เดินตามมาไม่ห่าง ที่จริงผมก็กะจะเข้าไปอยู่แล้วนั่นแหละ แต่ไม่คิดว่าจะเจอยัยตัวเล็กคนนั้นก่อนนี่น่า ตอนนั้นก็กะว่าจะเอาเธอมาไว้โรงพยาบาลแปปเดียวแล้วจะให้หมอดูแลแต่ไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดถึงขนาดที่เธอปล้ำผมน่ะ

"ฟื้นเร็วดีนะมึงอะ" ผมทักนาวินที่มันตื่นเร็วผิดปกติ จริงๆถ้าไปปาร์ตี้นะ ไม่เที่ยงมันไม่ตื่นหรอกครับ

"ก็โดนปลุกให้ไปส่งสาวที่คอนโดน่ะสิ บอกเดี๋ยวเพื่อนกลับมาไม่เจอ แม่ง กูเลยต้องมาพักผ่อนห้องมึงพร้อมมาบ่นมึงแทนคนอื่นด้วยไง" ว่าละ ตื่นเร็วเพราะสาวนี่เอง "แต่ว่านะมึง เพื่อนเค้าแม่งโคตรดีเลยว่ะ กูเห็นตอนยืนรอรถจากยามอะ แม่งกูน่าจะดูเพื่อนเค้าก่อน"

"มึงนี่นะ ได้หนึ่งจะเอาสอง" ผมวางแก้วน้ำไว้หน้ามันก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามเพื่อนแสนเลวของผม

"ถ้ามึงเจอ มึงก็ต้องคิดเหมือนกูแหละไอ้ตินน์" ผมส่ายหน้าให้กับหน้าตาที่หื่นกระหายของมันตอนนี้ เอาจริงๆ ตั้งแต่ที่เจอเธอเมื่อคืน ผู้หญิงคนอื่นที่ผมเคยเจอดูปกติไปเลย ทั้งที่เมื่อคืนผมพึ่งอกหักและชวนเพื่อนออกมาแฮงค์เอ้าท์อยู่เลยนะ

"กูว่ามึงเลิกฟุ้งซ่านถึงคนนั้นแล้วแดกน้ำหน่อยเถอะวะ สภาพ" ผมขยับแก้วน้ำเข้าไปใกล้มันกว่าเดิม มันทำหน้าขัดใจหน่อยๆ แต่ก็ยอมดื่มแต่โดยดี ทุกคนคงกำลังสงสัยว่าไอ้ขี้เมานี่มันทำอาชีพอะไรทำไมว่างใช่มั้ยครับ มันเป็นหมอเหมือนผมนี่แหละครับ แต่เป็นหมอที่น่าจะตายก่อนคนไข้ เพราะแดกเหล้าแม่งตลอดเวลาที่ว่าง

คนอื่นอาจจะสงสัยนะครับว่าพวกผมเป็นหมอแล้วทำไมตอนนี้เที่ยงแล้วถึงไม่เข้าเวรหรือเข้าทำงานกัน พวกผมทำงานอยู่โรงพยาบาลเอกชน เวลาเข้างานจะแตกต่างจากหมอที่โรงบาลรัฐทั่วไปครับ พวกผมสามารถมีวันหยุดได้เดือนละ 2 ครั้งนั่นก็คือเมื่อวานแล้วก็วันนี้นั่นเองครับ โรงพยาบาลที่พวกผมทำงานอยู่มันไม่ได้ขาดหมอพวกผมก็เลยสบายหน่อย ที่มีวันหยุดอะนะเพราะวันทำงานปกติก็คือเหนื่อยมากเหมือนหมอทั่วไปเลยล่ะครับ ผมเป็นหมอสูตินารีแพทย์ ส่วนไอ้นาวินเป็นหมอศัลยกรรมทั่วไป เห็นมันมั่วซั่วแบบนี้มันก็คือผ่าตัดเก่งมากแถมเย็บแผลสวยยสุดๆเลยนะครับ บอกเลย

"เฮ้ย จะไปไหน มึงอะ" ผมทักไอ้มาวินที่อยู่ดีๆกูลุกตรงดิ่งไปที่ห้องนอนผม

"นอนไงไอ้เหี้ย ง่วงงงง" มันเปิดประตูเข้าไป เท้ามันก็หยุดชะงักที่หน้าประตู ก่อนจะหันหน้ามามองผมแบบอึ้งๆ "ไอ้ตินน์ มึงเอาใครมานอน อย่าบอกนะ พวกกูเป็นหมาอีกแล้วอะ"

"เหี้ยไรของมึง กูกับคริสไม่ได้ติดต่อกันเลยตั้งแต่วันนั้นโว้ย" คริส ชื่อแฟนเก่าที่ทำผมเฮิร์ทเองแหละครับ พูดแล้วใจมันก็เจ็บจี๊ดทุกที

"แล้วใคร" ไอ้มาวินจ้องหน้าผมลูกตาแทบถลนออกมาจากเบ้า

"ยุ่งไอ้สัส ไปนอน" ผมบอก ตาก็เสมองไปทางอื่น เพราะผมก็ไม่รู้จักชื่อเธอคนนั้นเหมือนกัน ได้ยินที่เพื่อนเธอเรียกอยู่นะเมื่อคืน แต่มันกลับจำไม่ได้ซะงั้น ติดอยู่ที่ปาก แต่ไม่จำไม่ได้

"มีพิรุธ มีพิรุธ" ไอ้มาวินหรี่ตามองผมอย่างจับผิด ผมที่ลำคานก็เดินหนีเข้าครัวทันทีเลยล่ะครับ ไอ้นี่ ถ้ามันอยากรู้อะไรนะ มันจะพูดดดจนกว่าจะรู้นู้นแหละ ขี้เสือกชิบ

แต่เธอชื่ออะไรกันแน่นะ....กลิ่นหอมจากตัวเธอที่ไม่เหมือนใครมันยังคงติดตราตรึงในใจผมไม่หาย เหมือนที่เค้าพูดกันผมต้องติดกลิ่นของเธอแล้วแน่ๆ แล้วผมจะต้องไปตามหาเธอที่ไหน ผมต้องไปตามหาเธอที่ไหนดี