บทที่ 29
ความพยายามประสบผลสำเร็จ 2
จากการที่ให้หมิงเจ๋อคอยตามดูแลนาง เป็นทหารเงาเคียงข้างกาย ตงหยางจินก็ได้รับรายงานเรื่องของนางอยู่เป็นระยะ เมื่อคืนก็ได้รับรายงานมาว่าหลี่ไป๋อวิ๋นไปหาเฉิงถึงเรือน ทว่ากลับมิได้เข้าไปพบ แต่ดูจากที่ดวงตาแดงเช่นนี้แล้ว ตงหยางจินคิดว่านางคงนอนร้องไห้เป็นแน่
“ท่านพี่เพคะ”
“อืม ข้ารอฟังเจ้าอยู่ พร้อมแล้วค่อยเอ่ยออกมาเถิด ข้ารอฟังเจ้าได้ตลอด”
“หม่อมฉัน... คือเฉิงยังเด็กนัก ไร้ประสบการณ์ อีกทั้งยังต้องเพิ่มพูนความรู้ ด้วยเหตุนั้นยาที่ปรุงออกมาจึงยังมีเรื่องให้ต้องปรับปรุง ทว่า... หม่อมฉันขอให้เฉิงหยุดพักสักหน่อยได้หรือไม่เพคะ”
“...เจ้าคิดว่ามันดีกับเฉิงแล้วหรือ?”
“...เพคะ”
“อวิ๋นเอ๋อร์เอ๋ย เจ้าคิดตื้นเกินไป...” ดวงตาคู่งามจ้องมองสตรีตัวน้อยอย่างนึกเอ็นดู นางมีใจมุ่งมั่นในการให้ความช่วยเหลือเฉิง ทว่าด้วยความมุ่งมั่นและความคาดหวังที่มากเกินไป มักจะเกิดการผิด
