บทที่ 18
ผ่อนคลายเสีย
“อื้อ!”
จากนั้นก่อนแตะที่ตรงกลางกลีบรอยแยกแล้วกดเข้าไปอย่างเชื่องช้า ครานี้หลี่ไป๋อวิ๋นถดถอยสะโพกหนีด้วยความวาบหวามแปลกๆ ฝ่ามือหยาบกระด้างรั้งต้นขาและสะโพกเอาไว้แน่น ก่อนจะสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปใหม่อีกหน ครานี้ได้สัมผัสถึงความอุ่นร้อนของช่องรัก ภายในของนางมีน้ำหวานหากแต่ยังไม่มากพอที่จะรับตัวตนของบุรุษได้
ดึงลิ้นออกมาเพื่อกลืนกินน้ำหวานของนาง ก่อนจะสอดแทรกลิ้นเข้าไปใหม่อีกครา คราวนี้สอดเข้าลึกกว่าเดิมจนหลี่ไป๋อวิ๋นสะดุ้งเฮือกเกร็งไปทั้งร่าง ช่องรักบีบรัดลิ้นนุ่มนิ่มทำเอาบุรุษครางเสียงแผ่วเบา
ลิ้นสากชื้นเริ่มออกสำรวจโพรงสวาทราวกับเป็นเจ้าของ แค่เพียงลิ้นที่อ่อนนุ่มก็รู้สึกแล้วว่าภายในนั้นคับแน่นมากเพียงใด หากสอดใส่ตัวตนของเขาเข้าไป คงหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดมิได้ ตงหยางจินได้แต่หวังว่าการปรนเปรอนางยามนี้ จะช่วยลดความเจ็บปวดของนางลงบ้างไม่มากก็น้อย
นิ้วแกร่งแหวกกลีบก
