บทที่ 19
ขยับกายเจ้า ขย่มข้าดู
สะโพกแกร่งยังคงถอยออกและกดลงมาเช่นนั้น เพื่อให้ช่องรักปรับตัวชินกับแก่นกายของตน ไม่นานแก่นกายก็สอดเข้าและออกง่ายขึ้น ตงหยางจินจึงเร่งสะโพกตอกกระแทกอย่างหนักหน่วง คงไว้ด้วยความอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะกระทำได้ยามนี้
เมื่อความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ ช่างเป็นความรู้สึกที่ยากจะต้านทานเหลือเกิน มันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง ร้อนวูบวาบราวกับคนเป็นไข้ ทั้งที่นางแข็งแรงดีทุกอย่าง หลี่ไป๋อวิ๋นไม่รู้ว่านี่คือสิ่งใด ไม่รู้เลยว่ามันคือความเสียวซ่านอันรัญจวนใจ
“อ๊ะ อื้อ”
จังหวะรักถูกกดกระแทกถี่ขึ้น หลี่ไป๋อวิ๋นมิอาจรับมือกับมันได้ จึงบิดเร้าและส่ายหน้าไปมา ตงหยางจินเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่นึกเอ็นดูกับความไร้เดียงสา
บุรุษโน้มหน้าลงไปมอบจูบอันหอมหวาน เรียวลิ้นสำรวจโพรงปากชื้นอย่างเป็นเจ้าของ เมื่อสตรีตัวน้อยคล้ายจะขาดอากาศหายใจจึงถอนออก แล้วประกบลงไปใหม่เพียงชั่วพริบตา ราวกับ
