ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างหมดแรง แม้ตอนที่เขาถอดแกนกายใหญ่ออกไป ก็ไม่ได้หมายความว่า ความเหนื่อยล้ามันจะหายตาม ฉันตวัดแขนโอบหมอนเอาไว้แน่น ค่อยๆ ปิดเปลือกตา รับรู้ได้ว่า อีกคนลุกออกจากเตียง มีการเปิดเครื่องปรับอากาศ ฉันเข้าใจว่าทุกอย่างจะจบลง เข้าใจว่าเขาจะพอแค่นั้น แต่ทว่า จากนั้นไม่นาน ฉันก็รับรู้ได้ถึงการยุบลงของที่นอน มือใหญ่คว้าหมับที่ต้นแขนของฉัน พลิกตัวให้ฉันนอนหงาย ก่อนที่อีกฝ่ายจะตามมาทาบทับ
ฉันเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้ง คุณนาธานยกมือสางผมตัวเองลวกๆ พร้อมกับการปลดกระดุมชุดนอนของฉัน
"คะ คุณ อย่านะ" เขาไม่ฟัง แต่เลือกที่จะปัดมือของฉันออกห่าง และใช้มือปลดกระดุมชุดนอนของฉันแบบเดิม
"ฉันเหนื่อยแล้วนะ ฉันไม่ไหวแล้ว"
"แค่นอนเฉยๆ ฉันไม่เห็นว่าเธอจะเหนื่อยอะไรเลย"
"คุณก็ได้ไปแล้ว คุณควรพอได้แล้ว"
"ไม่เคยบอก ว่าครั้งเดียวแล้วจะพอ"
พรึ่บ~
"คุณ" สาบเสื้อของฉันถูกจับแยกออกจากกัน เขาใช้เข
