"พูดเหมือนอยากให้ฉันมีหัวใจเลยนะ" ดวงตาคมกริบเลื่อนลงต่ำ เพราะความอายที่ตัวเองเปลือยกายอยู่ ทำให้ฉันเลือกที่จะคว้าผ้าห่มผืนหนามาคลุมตัวเอาไว้
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ก่อนที่เขาจะเลื่อนสายตามามองสบตากับฉันแบบเดิม
"เท่าไหร่ดีล่ะ ค่าเลี้ยงดูที่เธอว่า หนึ่งหมื่น หนึ่งแสน หรือว่าหนึ่งล้าน?"
"คุณรู้จักฉันน้อยเกินไปนะคะ ตั้งครรภ์เก้าเดือน ค่าฝากครรภ์ ค่าอาหารบำรุง ค่าที่ฉันต้องหยุดงาน ฉันเรียกร้องจากคุณหัวโตแน่ ส่วนหลังคลอด คุณต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูเพราะฉันจะเป็นฝ่ายเลี้ยงเขาเอง พอถึงวัยที่ต้องเข้าเรียน เงินทุกบาททุกสตางค์ก็ต้องมาจากคุณ เพราะฉันไม่มี"
"..."
"ยิ้มอะไรคะ ที่ฉันพูดฉันไม่ได้พูดเล่นๆ ฉันไม่ได้ล้อกับคุณเล่น ถ้าคุณไม่ป้องกัน กำตังค์ไว้ให้ฉันได้เลย คุณได้หมดตัวแน่"
"ต้องมีลูกกับฉันกี่คนล่ะ เธอถึงจะทำฉันหมดตัวได้?"
"นี่คุณ"
"คนเดียวที่เธอคิดไว้ ไม่ทำให้ขนหน้าแข้ง
