“แล้ววันนั้นพี่ก็ตอกย้ำให้มันเจ็บด้วยคำพูดแบบนั้นอีก” รุ่นน้องอีกคนเอ่ยคงรู้เรื่องทั้งหมดเพราะน้ำค้างเล่าให้ฟัง “ทุกวันนี้มันกินข้าวแทบไม่ลงเลย คิดดูเถอะว่าถ้าคนที่ตัวเองชอบมาพูดแบบนั้นใส่มันจะแย่ขนาดไหน”
“พี่ฟิวส์เลิกยุ่งกับมันเถอะค่ะ ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก”
“…” ผมได้แต่ยืนพิงกับรถเงียบฟังเด็กปีหนึ่งต่อว่า
แต่เชื่อไหมผมไม่รู้สึกโกรธเลยเพราะทั้งหมดนั้นมันสมควรแล้วที่จะโดนต่อว่า แต่อยากให้คนที่มายืนด่าผมตอนนี้เป็นใครอีกคนมากกว่า
“น้ำค้างมันมีปัญหาที่บ้านด้วย หมดเทอมนี้ก็น่าจะดรอปเรียน” สาวรุ่นน้องเอ่ยแล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทาง เธอหลุบตามองต่ำแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วลง “ถ้าพี่ฟิวส์อยากไถ่โทษตัวเองก็ช่วยเพื่อนรินด้วยแล้วกัน”
หลังจากคุยกับเพื่อนของน้ำค้างเสร็จผมก็ต่อสายถึงผู้หญิงอีกคน เพราะอยากจะรู้เหตุผลที่ทำแบบนี้ รวมถึงคุยเรื่องความรู้สึก
(มีอะไรเหรอฟิวส์) น้ำเสียงของคนปลายส
