พระรามอยู่ในชุดสูทสีเทาเช่นเดียวกับภรรยาตัวน้อยที่นั่งคุยเจื้อยแจ้วอย่างอารมณ์ดีอยู่กับสาวใช้ ริมฝีปากสวยขยับคุยจ้อไม่หยุด ในขณะที่มืออีกข้างก็หยิบขนมเข้าปากไปด้วย
พระรามส่ายหัวเล็กน้อยกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า อาจจะเพราะชินตาไปเสียแล้ว เขาก้าวเท้าด้วยจังหวะที่สม่ำเสมอเข้าไปหาจันทร์เจ้า
“แต่งตัวเสร็จแล้วเหรอครับ พี่กรกับพี่พะแพงกลับไปแล้วนะ พี่ๆ ฝากบอกว่าเจอกันในงาน”
พระรามพยักหน้าตอบรับคนตัวเล็กตรงหน้า สายตาคมทอดมองภรรยาตัวน้อยด้วยความรักใคร่ ในใจนึกมันเขี้ยวที่อีกฝ่ายยังคงเขี้ยวขนมตุ้ยๆ ไม่หยุดหย่อน
กินเยอะ แต่ก็ยังตัวเท่าลูกแมวเหมือนเดิม
“เราจะไปงานเลี้ยงกันตอนไหนครับ” จันทร์เจ้ากลืนขนมคำสุดท้ายลงท้อง ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นสบประสานกับคนตัวสูง
เดิมทีจันทร์เจ้าตั้งใจจะลงมาคุยเล่นกับพี่กรพี่พะแพง แต่ทั้งคู่กลับไปได้สักพักแล้ว เลยเปลี่ยนเป้าหมายเดินไปหาขนมในครัวมานั่งทานเล่นแทน
“จันทร์อิ
