ไม่กี่ขวบ คุณหญิงผกาและนายพลพิศาสผู้เป็นสามีก็ยังหนุ่มยังสาว หล่อและสวยด้วยกันทั้งคู่ ช่วงพักร้อนทั้งสองมักจะพาครอบครัวมาพักที่บ้านสวนอัมพวาบ่อยๆ
ป้าปริกยังจดจำได้ติดตา กับภาพของเด็กผู้ชายร่างจ้ำม่ำที่ร้องไห้แล้วลงไปนอนเกลือกกลิ้งกับพื้นถนน ราวกับหนุมานคลุกฝุ่นก็ไม่ปาน เหตุเพราะเชือกว่าวที่กำลังเล่นสนุกอยู่นั้นหลุดลอยไปกลางอากาศ ถึงกับร้องไห้ฟูมฟาย สะอึกสะอื้นฮั่กๆ จะเอาคืนมาให้ได้ เดือดร้อนถึงนายพลพิศาสผู้เป็นบิดา ต้องขับรถออกไปหาซื้อว่าวตัวใหม่มาให้จนได้
“ดินอยู่ไหนครับ… ผมอยากขอโทษ”
เขาถามถึงหลายชายของป้าปริก
“สงสัยออกไปตั้งวงเหล้ากับลุงหวังอยู่ที่ท้ายสวนลิ้นจี่กระมังคะ”
ป้าปริกเดาไม่ผิด ทุกเย็นวันเสาร์ พอแดดล่มลมตก ลุงกับหลานคู่นี้มักจะพากันไปตั้งวงเหล้าอยู่ที่ท้ายสวนลิ้นจี่จนเป็นภาพคุ้นตา ลุงหวังวางลอบวางไซดักปลาเอาไว้
