ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก…
หลังจากลงมือเคาะประตูเพียงครู่หนึ่ง สาวใช้ของบรูซก็มาเปิดประตูให้ ฟลอเรนซาจึงก้าวเข้าไปด้านใน แล้วขยับเท้ามาหยุดที่ข้างเตียงของบรูซ ชายชราโบกมือให้สาวใช้ออกไปรอด้านนอก
“คุณท่านมีอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะ”
“ตอนนี้เธอยังอยากได้เพชรเม็ดนั้นอยู่อีกหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ” ฟลอเรนซาตอบในทันทีแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด “หนูขอพูดอะไรสักหน่อยได้ไหมคะ”
เมื่อบรูซอนุญาตฟลอเรนซาจึงพูดในสิ่งที่ใจคิดออกไป
“คือถ้าคุณปู่ยังพอจำได้ เมื่อห้าปีก่อนตอนที่คุณปู่ไปหาหนูที่บ้านคุณเอริค หนูกำลังจะกลับอิตาลีพร้อมกระเป๋าสัมภาระของหนู หนูไม่ได้เอากระเป๋าเพชรสีชมพูรูปไข่ออกมาด้วย หนูตั้งใจจะทิ้งมันเอาไว้ที่เดิมเพราะคิดว่าเดี๋ยวคุณเอริคก็กลับมาแล้วเอาคืนไป ที่หนูจะพูดก็มีเท่านี้ค่ะ”
บรูซนึกย้อนไปถึงวันที่เขาไปพบฟลอเรนซาที่บ้านพักส่วนตัวของเอริค ก่อนที่หญิสาวจะกลับอิตาลี ก็เห็นเป็นจริงอย่างที่หญิงสาวกล่าว เพรา
