รถลีมูซีนของเอริคจอดที่หน้าโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งเป็นสถานที่จัดงานแฟชั่นโชว์ในค่ำคืนนี้ ฟรังโก้ที่มารออยู่ก่อนแล้วก้าวเท้ายาวๆ ไปที่รถทันที ประตูอัตโนมัติค่อยๆ เลื่อนเปิด สามคนพ่อแม่ลูกค่อยๆ ก้าวลงจากรถ เอริคยกเอเดรียนมาอุ้มเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็กอบกุมมือของฟลอเรนซา ซึ่งหญิงสาวเองก็ไม่ได้เกี่ยงงอน ราวกับว่าก่อนหน้านี้ทั้งคู่ไม่ได้โต้แย้งกันมาก่อน เอริคพาสองแม่ลูกเข้าไปในงานโดยมีฟรังโก้เดินตามไปห่างๆ แต่ก็อยู่ในระยะที่สามารถมองเห็นทั้งสามคนได้
“สวัสดีครับลุงคาร์ล สบายดีนะครับ”
เอริคจำต้องปล่อยมือฟลอเรนซาแล้วยกขึ้นจับมือของคาร์ลเป็นการทักทาย ทั้งคู่ยิ้มให้กัน กระชับมือกันแน่นอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะผละออก
“สบายดี แล้วหลานล่ะสบายดีใช่ไหม ว่าแต่…”
คาร์ลมองเด็กชายตัวน้อยที่เอริคโอบอุ้มเอาไว้สลับกับมองหญิงสาวรูปร่างหนาตาสะสวยอย่างฟลอเรนซาที่ยืนอยู่ข้างกายเป็นเชิงถาม และเอริคก็เข้าใจในสายตาคู่นั้น
