“และพอฉันคลอดลูกคุณก็จะได้เอาลูกฉันไป”
“ไม่นานขนาดนั้น ผมขอเวลาแค่หนึ่งเดือน จากนั้นผมจะกลับไปที่ปางไม้”
“คุณพูดจริงหรือคะ หรือแค่หลอกฉันเล่น”
“คุณน่าจะรู้ว่าผมเป็นคนจริงจังแค่ไหน หรืออยากให้ผมเปลี่ยนใจ”
“แต่คุณก็ต้องสัญญากับฉันอีกอย่าง...อย่าบอกเรื่องนี้กับแม่ ฉันยังไม่ได้บอกท่านเพราะถ้าแม่รู้อาจจะรับไม่ได้ที่ลูกสาวไปท้องกับ...กับใครก็ไม่รู้”
“แต่ท่านรู้จักผมแล้วนี่”
“มันกะทันหันเกินไปค่ะ ที่สำคัญวันหนึ่งพ่อเลี้ยงจะต้องกลับไป หลังจากนั้นเรื่องระหว่างเราก็จะไม่มีอะไรติดค้างต่อกัน”
“แล้วคุณจะบอกท่านยังไงก็ในเมื่อท้องของคุณมันโตขึ้นทุกวัน”
“ฉันจะบอกแม่เมื่อฉันพร้อม”
“มุกดา...ผมอยากจูบคุณ”
จู่ ๆ หัสดินทร์ก็ตัดบทด้วยประโยคที่ทำหญิงสาวถึงกับอึ้ง และโดยไม่ทันตั้งตัวเขาก็ก้มหน้าลงไปหา ปากอิ่มที่กำลังเผยอออกเพื่อคัดค้านไม่ทันปากได้รูปที่ประกบปิดลงมาแนบแน่น มุกดาตกใจแต่ทำอะไรไม่ได้มากไปกว
