วันต่อมา...
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับคุณวีด้า คุณสวยมาก คณะกรรมการทุกคนชื่นชอบผลงานของคุณมาก”
“ขอบคุณค่ะ ฉัน...”
ครืด! ครืด!
ไม่ทันได้พูดคุยอะไรไปมากกว่านั้น เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของวีด้าดังขึ้นขัดเสียก่อน มือบางเลื่อนหยิบขึ้นมามอง คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เมื่อเห็นเบอร์ปริศนาเด่นหราบนหน้าจอ
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ...เดี๋ยวฉันมานะแก” ประโยคแรกเอ่ยบอกชายหนุ่ม ประโยคถัดมาบอกผู้จัดการส่วนตัว
“ครับ”
วีด้าเร่งฝีเท้าเดินแยกออกมายังจุดปลอดผู้คน ก่อนจะกดรับสาย
“สวัสดีค่ะ”
[ฮัลโหลวีด้า เจ๊เดลเอง]
“เจ๊เดลหรอคะ ด้าก็คิดว่าเบอร์ใคร ไม่คุ้นเลย”
[พอมีเวลาคุยกับเจ๊ซักห้านาทีมั้ย]
“ว่ามาเลยค่ะเจ๊ ด้าเพิ่งทำงานเสร็จพอดี”
[งั้นดีเลย เจ๊จะชวนด้าไปเที่ยวทะเล ค้างซักสองคืน มีเจ๊เน่กับแพนพายไปด้วย]
“เอ่อ...”
[ไปด้วยกันนะ นี่เจ๊เน่กำชับให้ชวนด้าไปให้ได้เลยนะ ไปนะๆชวนเพื่อนไปด้วยก็ได้ หลายค
