(ปลาเก๋า)
ภายในห้องนอน เวลา 22.30 น.
ครืด! ครืด! ครืด!
หน้าจอโทรศัพท์สว่างวาบปรากฏชื่อของบุคคลที่โทรเข้ามา หมายเลขเดิมที่พยายามโทรหาฉันหลายสิบสายแต่ก็ยังไม่มีการตอบรับ ความรู้สึกงี่เง่าและอารมณ์ไม่คงที่ตอนนี้ทำให้ยังไม่อยากพูดคุยกับใครทั้งนั้น
พรึ่บ!
ฉันลุกขึ้นจากเตียงเดินไปทิ้งตัวนั่งลงยังเก้าอี้หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์ เปิดเครื่องพร้อมหยิบเอาหูฟังขึ้นครอบหูไม่รับรู้สิ่งใดอีกต่อไป ปล่อยทิ้งโทรศัพท์ให้สั่นอยู่แบบนั้นส่วนตัวเองพยายามให้ความสนใจกับหนังบนจอ
แม้ว่าในใจจะอยากเข้าไปรื้อหาใน IG ของมาร์ตินว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ในนั้นจริงไหม รื้อหาทั้งที่ก็รู้อยู่แล้วว่ามีอยู่จริง ฉันจะต้องอดทนไม่หาเรื่องให้ตัวเองรู้สึกไม่ดีไปมากกว่านี้...
“คนไหน คนไหน คนไหน ชื่อไอจีอะไร” และแล้วความอดทนก็หมดลงภายใน 10 วินาที
มือเล็กคว้าจับเมาส์คลิกเข้าแถบค้นหาสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ สองหูถูกอัดไว้ด้วยเสียงหนังทำให้
