“ทำไมเชื่อไปก่อนแทนที่จะถามกัน”
มาร์ตินย้อนถามกลับทันทีที่ฉันพูดจบและประโยคที่ออกมาจากปากเขาทำให้รู้สึกเหมือนมีคำต่อว่าอยู่ในนั้นด้วย แทนที่เขาจะอธิบายกลับว่ากันว่าทำไมเชื่อไปก่อน...ใช่ เชื่อไปก่อนเพราะได้ยินมากับหู แล้วเห็นมากับตาว่าทั้งสองคนฟอลไอจีกันจริง ๆ
“กำลังว่าว่าเรางี่เง่าสินะ” เสียงหวานนิ่งเอ่ยถามกลับมาร์ติน แล้วหันมองไปทางอื่นไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาด้วย มือเล็กกำองุ่นลูกสุดท้ายแน่นจนมันเละคามือ
“ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น เดี๋ยวปลาเก๋า...ขอโทษ” มาร์ตินใช้มือที่จับแขนอยู่ออกแรงดึงให้กลับมายืนอยู่ที่เดิม เขาไม่ยอมให้ฉันไปจากตรงนี้ได้ง่าย
“....” ปกติฉันไม่ใช่คนที่นิ่งเฉยอะไร ออกจะพูดมากแล้วดูปัญญาอ่อนด้วยแต่วันนี้กลับแสดงออกตรงกันข้ามจากปกติ คำขอโทษนั่นมัน...เขาขอโทษเพราะด่าว่าฉันงี่เง่าจริงสินะ
“เราไม่ได้มีคนอื่น เรื่องที่เกิดขึ้นเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย...เอาโทรศัพท์ไปเช็กได้เ
