ภายในรถของมาร์ติน ระหว่างทางกลับบ้าน
“เราจะไปห้างไปซื้อของ มาร์ตินไปกินข้าวกับเรามั้ย”
ระหว่างทางที่เต็มไปด้วยความเงียบในที่สุดฉันก็เปิดปากพูดขึ้นมาได้หลังจากเตรียมใจอยู่นานสองนาน บอกกับตัวเองซ้ำ ๆ ว่าต้องทำตัวให้เป็นปกติก่อน แล้วเขาก็จะต้องเป็นปกติตามไปด้วยอย่างแน่นอน แม้ว่าจะมีเสียงโป๊ยเซียนวนเข้ามาในหัวพร้อมภาพเมื่อเช้าก็ตาม
ปลาเก๋าต้องสู้นะ! สู้กับอะไรไม่รู้แต่ต้องสู้ไว้ก่อน ทำใจให้นิ่งเข้าไว้...
“....” คนถูกชวนนั่งเงียบให้ความสนใจอยู่ที่การขับรถ
“ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย” คำพูดที่ไม่ได้คิดอะไรของตัวเองในที่สุดมันก็สามารถทำให้อีกฝ่ายหันมาสบตากับตัวเองได้ อย่างน้อยเขาก็อุตส่าห์ไปส่งฉันที่บ้านเลยนะ นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วยที่พึ่งพามาร์ตินก็อยากจะขอบคุณบ้าง แล้วการไปกินข้าวของเราก็ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้นแน่นอน
“....”
“วันนี้ไอ้เต๋าไม่อยู่ด้วยไม่รู้จะกลับตอนไหน เลยบอกป้าเตือนว่า
