เฌอปรางก้มหน้าสะอื้น น้ำเสียงสั่น
“ปรางเหนื่อยปรางไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”
ความเจ็บปวดและความท้อใจเต็มไปทั่วหัวใจเธอ น้ำตาไหลไม่หยุด เฌอปรางรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอถูกบีบแน่น แต่เธอก็ไม่ปล่อยมือจากวาโย และจะไม่มีวันปล่อยมือจากเขาเด็ดขาด
“แต่ไม่ว่าเหนื่อยแค่ไหนปรางก็ต้องไม่ยอมแพ้ ถึงเขาจะจำปรางไม่ได้ ปรางก็จะรอค่ะ รอจนกว่าวันที่พี่เหนือจำปรางได้” เฌอปรางเอ่ยออกมาด้วยความมุ่งมั่น เธอไม่มีทางทอดทิ้งเขาอย่างแน่นอน เขาทำเพื่อเธอมามากพอแล้ว ต่อไปนี้เป็นวันที่เธอทำเพื่อเขาบ้าง ไม่ว่านานแค่ไหนเธอก็จะไม่มีวันถอดใจ
ความเจ็บปวดยังเกาะกินทั่วหัวใจ แต่ก็แฝงด้วความหวังเล็กๆ ว่าในวันหนึ่ง วาโยจะกลับมาจำทุกสิ่งทุกอย่าง และหัวใจของเขาจะรู้สึกเหมือนเดิม เธอพร้อมที่จะแต่งงานกับเขาแล้ว ขอเพียงแค่ให้เขาจำเธอได้และกลับมารักเธออีกครั้ง
แม้ว่าเฌอปรางจะเห็นวาโยมองเธอด้วยสายตาสับสนจำเธอไม่ได้ แต่หัวใจของเธอกลับไม่ย
