แม้ใจจะวุ่นวาย แต่เธอก็ต้องมีสติ พยายามให้ความคิดถึงนั้นหายไปชั่วขณะ
และก้าวแรกของการสมัครงาน…ก็เริ่มขึ้นด้วยความตั้งใจที่จะมุ่งมั่นทำงานด้วยตัวเอง เธอเข้าไปสัมภาษณ์งาน ก่อนที่เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลจะตกลงรับเธอเข้าทำงาน เพราะชอบในทัศนคติของเธอ และตอนนี้เฌอปรางกำลังเดินสำรวจโรงงานกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคล เธอพยายามจดรายละเอียดของเครื่องจักรและขั้นตอนการผลิตไว้ในแฟ้มเอกสาร เธอพยายามตั้งใจกับงานให้เต็มที่ แต่เสียงก้าวเท้าบนพื้นคอนกรีตทำให้เธอชะงัก
“ใครนะ…” เธอกระซิบกับตัวเอง พลางมองไปรอบๆ
ทันใดนั้น ร่างสูงโปร่งปรากฏตรงทางเดิน ฝ่ากลุ่มพนักงานเข้ามาหาเธอทันที วาโย…ปรากฏตัวตรงหน้าเธอพอดี
หัวใจเฌอปรางเต้นแรงจนเกือบหลุดออกมา เธอแทบลืมหายใจ
“เขามาที่นี่ได้ยังไง…" เธอว่าเธอหลบแล้วนะ เธอคิดในใจ พยายามอย่างที่สุดที่จะทำทุกอย่างให้ปกติ
วาโยยิ้มบางๆ เมื่อสบตาเฌอปราง
“ปราง…ไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอปรางที่น
