ท่านประธานตัวร้ายกับยัยคู่ปรับจำเป็น

จูบแรก...1 NC+++

เฌอปรางอ้าปากตกใจ แต่ก็ไม่สามารถขยับตัวได้เต็มที่รู้สึกถึงความอบอุ่นและแรงกดทับที่ไม่คาดคิด แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกบางอย่างที่แผ่ซ่านเข้ามาในใจได้ ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ อาการประหลาด มันเริ่มเกิดขึ้นกับร่างกายของเธอ นี่เธอกำลังคิดอกุศลกับวาโยอย่างนั้นหรือ เธอไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ

วาโยพยายามจะขยับตัวเพื่อไม่ให้เธออึดอัด

“ปราง…พี่…ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ…”

แต่เฌอปรางเพียงพยักหน้าน้อยๆ แม้ใจเต้นแรง เธอสัมผัสได้ถึงความใกล้ชิดที่ทั้งหวงแหนและทำให้หัวใจวูบไหวอย่างคาดไม่ถึง

ในความเงียบที่แฝงความตึงเครียด คืนนี้กลายเป็นคืนที่ทั้งสองต้องเผชิญกับความรู้สึกที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในตัวเอง

ร่างกายของเฌอปรางยังอ่อนแรงจากความเมา แต่จิตใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความกล้า และความรู้สึกที่ไม่อาจเก็บไว้ได้อีกต่อไป เธอเงยหน้าขึ้นมองวาโย ใบหน้าแดงระเรื่อจากแอลกอฮอล์และความอาย กำลังทำให้เธอมีเสน่ห์อย่างเหลือเชื่อ

“พี่เหนือ…” เธอเรียกเสียงเบา จากนั้นก็โน้มตัวเข้ามา จูบเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว จูบของเธอสะเปะสะปะ แต่เต็มไปด้วยความจริงใจและแรงปรารถนาที่ซ่อนอยู่

วาโยชะงักไปทันที ความตกใจทำให้เขาพยายามเบี่ยงตัวออก

“ปร…ปราง! หยุด นี่มัน…” เสียงเขาติดขัด เพราะไม่เคยคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้

แต่เฌอปรางไม่ยอมปล่อย เขายิ่งเบี่ยงหลบ เธอก็ยิ่งพยายามโน้มตัวเข้าหา เธอจูบอีกครั้ง ความเมาและแรงปรารถนาทำให้เธอทำอะไรโดยไม่ยั้งคิด

วาโยรู้สึกหัวใจเต้นแรง ความตระหนักถึงความใกล้ชิดนี้ ทำให้ความปรารถนาที่เขาพยายามกดไว้ผุดขึ้นมาจนยากจะห้ามใจ เขาเริ่มตอบสนองอย่างไม่รู้ตัว มือใหญ่กุมเอวเธอไว้แน่น เพื่อใกล้ชิดเธอมากขึ้น ส่วนฝ่ายหญิงยังไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองกำลังเล่นกับไฟอยู่

ในความสับสนและความตื่นเต้น เฌอปรางและวาโยต่างสูดลมหายใจแรงๆ ใจเต้นรัว ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความปรารถนาและความรู้สึกที่ทั้งคู่ไม่อาจปฏิเสธ

ทั้งคู่กำลังละลายกำแพงระหว่างกันที่ก่อตัวมานานตั้งแต่เด็ก ด้วยจูบแรกที่เต็มไปด้วยความสะเปะสะปะ แต่กลับแฝงไปด้วยแรงดึงดูดที่แรงเกินกว่าคำพูดจะบรรยาย

ความพยายามต้านทานของวาโยค่อยๆ สั่นคลอน ร่างกายเขาเริ่มตอบสนองต่อสัมผัสและจูบของเฌอปราง จากที่เธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ตอนนี้สถานการณ์กลับกลายเป็นเขาที่โน้มตัวเข้าหาเธอแทน

จูบของวาโยหนักแน่นขึ้น มือใหญ่ของเขาลูบไล้ไปตามแขนและเอวของเฌอปรางอย่างเบามือแต่ชัดเจน ใบหน้าเธอร้อนผ่าวขึ้น ความรู้สึกตื่นเต้นปะปนกับความเขินอายทำให้หัวใจเต้นแรง

เฌอปรางยังมีอาภรณ์อยู่ครบ แต่ร่างกายของเธอก็สั่นไหวไม่หยุด เมื่อสัมผัสของวาโยลูบไล้ไปทั่ว ความใกล้ชิดนี้ทำให้เธอแทบลืมทุกอย่างรอบตัว รวมทั้งเสียงหัวเราะและเพลงในงานเลี้ยงที่ดังลอยมาเป็นระยะ

วาโยถอนลมหายใจแรงๆ ขณะมองเธอ ใบหน้าของเขาใกล้ชิดกับเธออย่างไม่อาจถอยออกไป

“ปราง…คืนนี้…พี่…” เสียงเข้มแต่สั่นเล็กน้อย นั่นเพราะว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา

เฌอปรางตอบสนองเพียงพยักหน้าน้อยๆ ใบหน้าแดงจัด ใจเต้นแรงจนแทบจะหยุดชั่วขณะ ความตึงเครียดระหว่างความปรารถนาและความเขินอายของทั้งคู่ ก่อเกิดเป็นพลังบางอย่างที่ดึงดูดกันและกันอย่างไม่อาจต้านทาน

แม้ร่างกายยังมีอาภรณ์ครบ แต่ทั้งสองก็อยู่ใกล้ชิดกันเกินกว่าที่เคยเป็นมา ราวกับเวลาหยุดชั่วขณะ ให้เพียงพวกเขาได้สัมผัสและรู้สึกถึงกันและกันอย่างเต็มที่

หลังจากจูบแรกของเฌอปราง วาโยรู้สึกหัวใจเต้นแรงเกินห้ามใจ เขาแทบไม่สามารถหักห้ามความรู้สึกที่พุ่งพล่านในใจอีกต่อไป ริมฝีปากของเขายังคงแนบชิดกับของเธอ มือของเขาไล้สัมผัสอย่างระมัดระวังตามไหล่และแขนของเฌอปราง ราวกับทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความปรารถนาและความใกล้ชิด

เฌอปรางรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านจากร่างของเขา ใบหน้าแดงระเรื่อและหัวใจเต้นรัว เธอแทบลืมหายใจ ขณะที่ทั้งสองแลกเปลี่ยนจูบอย่างไม่อาจต้านทาน

วาโยโน้มตัวลงใกล้คอของเธออย่างแผ่วเบา ลมหายใจร้อนจากเขาไหลผ่านผิวกายของเธอ เฌอปรางสัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดและความใกล้ชิดที่ไม่เคยมีมาก่อน ความตึงเครียด ความเขินอาย และแรงปรารถนาแผ่ซ่านอยู่รอบตัว ทั้งสองต่างหยุดเวลาไว้ชั่วขณะ ราวกับโลกภายนอกหายไป เหลือเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น

คืนนี้เป็นคืนที่ทำให้ทั้งคู่เข้าใจความรู้สึกที่ซ่อนมาอย่างยาวนาน และทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาก้าวไปอีกขั้น แม้จะยังไม่พูดออกมา แต่ทุกสัมผัส ทุกสายตา ล้วนเต็มไปด้วยความใกล้ชิดและความปรารถนาที่อัดแน่นอยู่ภายใน

เฌอปรางและวาโยรู้สึกได้ว่าทั้งคู่ไม่สามารถปฏิเสธกันได้อีกต่อไป ร่างกายและหัวใจของพวกเขาผูกพันกันอย่างแนบแน่น ความสัมพันธ์ที่เคยมีแค่ความขัดแย้งและความสนิทสนมแบบเพื่อนบ้าน ตอนนี้กลายเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งและซับซ้อนยิ่งขึ้น

ทุกครั้งที่สายตาสบกัน ใบหน้าที่แดงระเรื่อและมือที่สัมผัสกันเบาๆ ทำให้หัวใจของทั้งคู่เต้นแรงราวกับต้องการจะพูดแทนคำว่า “ฉันต้องการเธอ” ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นนั้นเกินกว่าที่คำพูดจะบรรยาย

วาโยก้มลงมาแนบใบหน้าเข้ากับเฌอปรางอีกครั้ง สัมผัสแต่ละอย่างเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและแรงปรารถนา เธอเองก็ยอมให้หัวใจและร่างกายตอบสนองต่อเขาอย่างเต็มที่ แม้จะยังมีความเขินอายแฝงอยู่ ความสัมพันธ์ของทั้งสองในคืนนี้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความผูกพันที่ลึกซึ้ง และไม่มีใครสามารถแยกพวกเขาออกจากกันได้

ในที่สุด…พวกเขาก็กลายเป็นของกันและกัน ทั้งคู่รู้สึกถึงความอบอุ่นและความสุขที่หาไม่ได้จากใครอื่น