พรรณดาราเดินตามเด็กหิ้วกระเป๋าขึ้นไปบนห้อง หญิงสาวจะตามไปจัดกระเป๋าของลูกๆและของเธอเอง แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเดินเข้าไปในห้องที่เคยนอนประจำแล้วไม่พบกระเป๋า กวีเดินตามมายืนกอดอกพิงกรอบประตู มองสีหน้าแปลกใจของเธอยิ้มๆ
“เด็กเอากระเป๋าลูกไปไว้ห้องคุณปู่คุณย่าแล้ว”
“แล้วกระเป๋าหนูล่ะคะ”
“อยู่ในห้องพี่”
“หนูไม่นอนกับพี่วี” พรรณดาราสวนกลับทันควัน ขืนนอนกับเขาเธอได้อ่อนเปลี้ยเพลียแรงอีกแน่ๆ แล้วคืนนี้นอนบ้านที่มีพ่อกับแม่เขาอยู่ด้วย หากเธอตื่นสายอีกเหมือนคราวที่แล้วคงได้อายพวกท่านอีกแน่นอน
“แต่พี่จะนอนกับหนู” กวีตอบยียวน
พรรณดาราสะบัดค้อนให้คนเอาแต่ใจ ที่จริงอยากกระโดดข่วนหน้าเขาด้วยซ้ำ
“เป็นอะไร กลัวตุ๊กแกในห้องพี่เหรอครับ”
พรรณดาราขึงตาใส่ตุ๊กแกตัวใหญ่ที่ตามติดมาถึงนี่ กวีขยับเข้าไปยืนใกล้ภรรยา เขาโน้มใบหน้าลงกระซิบชิดใบหูเล็ก
“คืนนี้พี่จะบอกตุ๊กแกให้กินตับหนูเบาๆนะครับ พี่สัญญา”
สองสัป
