“พี่เพลิงดูอะไรอยู่คะ” หยาดพิรุณอุ้มลูกเดินตามสามีออกมาเพื่อจะเดินกลับบ้านไปด้วยกัน หญิงสาวมองตามสายตาสามีแล้วยื่นมือไปแตะต้นแขนเขา
“พี่เพลิงสัญญากับน้ำฝนแล้วนะคะว่าจะไม่ยุ่งเรื่องนี้ ปล่อยให้พี่หนูพรรณได้ตัดสินใจเองเถอะค่ะ น้ำฝนสงสารพี่หนูพรรณ สงสารหลาน”
เพลิงตะวันถอนหายใจแรง เขาหันมายิ้มให้ภรรยา รับลูกมาอุ้มแนบอก ก้มลงหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่
“ครับ น้ำฝนว่ายังไง พี่ก็ว่าตามนั้น”
หยาดพิรุณยิ้มหวานให้สามี
“น่ารักแบบนี้ต้องให้รางวัล”
คำว่ารางวัลทำให้คนที่ห่างเมียไปนานหลายวันยิ้มกว้าง เพลิงตะวันไม่สนใจน้อง ไม่สนใจหลานอีกต่อไป ชายหนุ่มคว้ามือนุ่มของเมียมากุมไว้แน่น แล้วรีบจับจูงเดินกลับบ้านไปอย่างรวดเร็ว ในหัวก็คิดวิธีที่จะทำให้ลูกชายหลับโดยเร็วที่สุด เขาจะได้อ้าแขนรอรับรางวัลจากเมียให้ชุ่มปอด
กว่าจะทำใจให้กล้าพอที่จะคุยกับพี่ชายได้ พรรณดาราก็ทำใจอยู่หลายวัน วันนี้ก่อนจะไปนอนที่บ้านสามีหญ
